"Αγέραστη" πλεξούδα

Υπάρχει ένα στιλιστικός κανόνας που θέλει τις γυναίκες να κόβουν τα μαλλιά τους κάπου ανάμεσα στα πρώτα και στα δεύτερα "-άντα".
Υπάρχουν όμως και αυτές που δεν υπακούν στους κανόνες.
Οι γκρι αλεπούδες.
Το μήνυμα σκάει αιφνιδιαστικά!
Γύρω στα 34 για τις πιο ανασφαλείς και στα 44 για τις ακομπλεξάριστες, συνήθως ένα κακοδιάθετο πρωινό, με το σεσουάρ στο ένα χέρι και τη βούρτσα στο άλλο, μια νέα σκιά ξεπροβάλλει από τον καθρέπτη και της ψιθυρίζει "Η ώρα του κοντού έφτασε".
Πανικόβλητη, καλεί τον αγαπημένο της - ο οποίος δεν αναρωτιέται καθόλου μήπως ήρθε η ώρα να πάψει να βουτά τις ροκ μπλούζες του γιου του - ζητώντας του μια επιβεβαίωση.
Και επειδή οι άντρες δυσκολεύονται με τις ριζικές αλλαγές - κυρίως σε ό τι αφορά την εμφάνιση του άλλου τους μισού - αυτός μόνο περισσότερη σύγχυση της προσθέτει:
"Μα όχι, αγάπη μου! Τι σ έχει πιάσει; Κοντό τώρα, σ αυτήν την ηλικία!". Τότε αρχίζει η εσωτερική μουρμούρα. "Υπονοείς κάτι; Έχω περάσει την ηλικία και για κοντό; Και από πότε; παρακαλώ, το κοντό είναι αποκλειστικά για ψηλόλιγνες;". Άσχετο, αλλά το ξεστόμισε.
Αυτοί οι δισταγμοί είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένοι.
Εδώ και αιώνες, τα μακριά μαλλιά είναι συνώνυμα της νιότης και του αισθησιασμού.
Το να τα αποχωρίζεσαι είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να λες αντίο στην ανεμελιά και στην ελευθερία που είχες στα 25.
Το ευχάριστο όμως είναι πως ενώ πριν από μερικές δεκαετίες το κοντό μαλλί αποτελούσε την επιτομή της απελευθερωμένης και προχωρημένης γυναίκας, το φαινόμενο σήμερα αντιστρέφεται.
Ο κανόνας του "θες δεν θες, φτάνει η στιγμή που πρέπει να τα κόψεις" καταρρίπτεται. Το μακρύ μπορεί και αυτό με τη σειρά του να αποτελεί σύμβολο απελευθέρωσης. Ρόμπιν Ράιτ (45), Μόνικα Μπελούτσι (47), Τζουλιάν Μουρ (50), μόνο ξεμωραμένες Barbie δεν τις λες. Μπορεί οι συγκεκριμένες να έχουν ολόκληρο team υποστήριξης για την κόμη τους, αυτό δεν σημαίνει πως και εμείς δεν μπορούμε με τον τρόπο μας να "νταντεύουμε" τη δική μας και να την αφήνουμε να ανεμίζει κόντρα στον άνεμο.
Ναι μεν, αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά).
* Θυμηθείτε πως από κάποια ηλικία και μετά - αντικαταστήστε το "κάποια" με όποιον αριθμό σάς ταιριάζει - η άγρια ρέμπελη μαλλούρα δεν χρησιμεύει σε τίποτε.
Η συστηματική φροντίδα είναι α-πα-ραί-τη-τη! Κρέμες, μάσκες, λάδια και λοιπά καλλωπιστικά προϊόντα.
* Το κοντό δεν είναι η μοναδική λύση! Υπάρχουν ενδιάμεσα μήκη, ενώ μπορούμε πάντα να παίξουμε με τα ντεγκραντέ και τα φωτεινά χρώματα.
* 'Οχι στις υπερβολικά ανοιχτές ανταύγειες και μες. Και δεν αναφέρομαι στις φυσικές - ανάμεσα σε αυτές και στις λευκές - αλλά σε εκείνες που μοιάζουν να βγήκαν από αποτυχημένες βαφές.
* Το όλο μυστικό είναι να μπορούμε να περνάμε τα δάχτυλα ανάμεσα απ τα μαλλιά μας. Να μπορούμε δηλαδή να χτενιζόμαστε, να ξεχτενιζόμαστε και τέλος να ξαναχτενιζόμαστε μόνες μας.
Άννα Ιακωβίδου