H απόφασή της να μιλήσει ανοιχτά για την ανορεξία και το ρατσισμό κατά των κιλών στις ιστοσελίδες, στα μπλογκ, στα περιοδικά, στις επιδείξεις, στα πρακτορεία, θα λειτουργήσει μάλλον λυτρωτικά και για τα υπόλοιπα κορίτσια που ονειρεύονται καριέρα τοπ μοντέλου.
"Πόσες φορές δεν έχω ακούσει να μου λένε" είσαι τόσο αδύνατη.
Τρως τίποτα;" κι εγώ απαντώ "ναι, είμαι αδύνατη.
Αλλά το σώμα μου είναι ανάλογο με το ύψος μου.
Φυσικά και τρώω και μάλιστα αρκετά".
Ξεκίνησα αυτή την καριέρα πολύ νεαρή και ήμουν τυχερή που είχα τους γονείς μου κοντά μου.
Όχι μόνο επέμεναν να μην εγκαταλείψω το σχολείο, αλλά φρόντιζαν να μη χάνω γεύμα μέσα στη μέρα.
Οι φίλοι μου με κορόιδευαν συχνά ότι έμοιαζα με την Όλιβ Οϊλ, τη γυναίκα του Ποπάι, ψηλή, με μακριά πόδια και αδύνατη.
Δεν ενοχλήθηκα ποτέ. Γελούσα.
Το μόνο που μπορώ να πω σε όσους πάσχουν από ανορεξία είναι να τρώνε.
Γιατί είναι σαν να αγκαλιάζεις τον εαυτό σου".
Κ
0 Σχόλια