- “Οχι ρε γαμώτο”, ατυχία, στην ερημιά πού να βρει κάποιον να τον βοηθήσει.
Στο βάθος, μακρυά, βλέπει ένα φως.
Θα πάω εκεί, λέει ο ήρωας μας, όλο και κάποιος θα βρεθεί να με βοηθήσει.
Ξεκινάει λοιπόν, με κατεύθυνση για το σπίτι.
Στην διαδρομή, μονολογεί…
- “Βέβαια, δεν ξέρω ποιόν θα πετύχω εκεί, αλλά στην ερημιά είναι καλοί άνθρωποι, θα βοηθήσουν.”
Περπατάει, είναι ένα χιλιόμετρο μακρυά.
- “Τώρα, από την άλλη θα μου πεις, μπορεί να είναι κανένας παππούς με καμιά γιαγιά, που να ξέρουν αυτοί από αμάξια…”
…γύρω στα 800 μέτρα…
- “Ε, καλά, δεν χρειάζεται να ξέρουν και τίποτα – ένα γρύλο χρειάστηκα, δεν θα τους κάνει και κόπο…”
…600 μέτρα…
“Δηλαδή! εντάξει – θα τους ενοχλήσω νυχτιάτικα, αλλά εγώ φταίω;! χάλασε δηλαδή το αμάξι κύριε, τι να κάνω; νομίζεις είχα σκοπό να σε ενοχλήσω;”
…300 μέτρα…
- “Ωχ αδελφέ… θα είναι και τίποτα χωριάτες, θα μου σπάσουνε και τα νεύρα, ‘τι θες εδω’ και ‘απο που έρχεσαι’ – λογαριασμό θα σου δώσω ρε φίλε; το αμάξι μου χάλασε, θα μου κάνεις και ανάκριση;”
…100 μέτρα…
- “Αμαν… φαντάσου δηλαδή, να μου βγουν και με καμία καραμπίνα! Να κινδυνεύω, κιόλας, με τους κωλόγερους, για έναν παλιογρύλλο!”
…30 μέτρα, ανοίγει την πόρτα της αυλής…
- “Εντάξει, είπαμε! Αλλά όχι και να μου βάλουν την καραμπίνα στα μούτρα! δηλαδή, κύριε, όχι επειδή βρεθήκαμε σε πρόβλημα να μας γαμήσεις κιόλας!”
…φτάνει στην πόρτα, χτυπάει το κουδούνι…
- “Ακου να δεις! Άκου να δεις!! Χρειάστηκε ένας άνθρωπος την βοήθειά τους, να τον απειλήσουν κιόλας! Αλήτες! Βρωμοχωριάτες! Παλιόβλαχοι! Άντε μωρέ ποιος τους έχει ανάγκη τους παλιοκομπλεξικούς! Έναν γρύλλο χρειάστηκα και εγώ! Σιγά δηλαδή!”
…Μια γιαγιάκα ανοίγει δειλά την πόρτα. Βλέπει τον τύπο που είναι έξω φρενών:
“Τι θέλεις παιδάκι μου;” τον ρωτάει ευγενικά
- “ΒΡΕ, ΑΝΤΕ Γ@ΜΗΣΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΓΡΎΛΟΣ ΣΟΥ!”
0 Σχόλια