Φρίξος και Έλλη

Ο Φρίξος και η Έλλη ήταν γόνοι του βασιλιά της Βοιωτίας Αθάμαντα και της Νεφέλης.

Μετά τη Νεφέλη, ο Αθάμας παντρεύτηκε την Ινώ με την οποία απέκτησε άλλα δύο παιδιά: τον Λέαρχο και τον Μελικέρτη.
Δυστυχώς, η καινούργια γυναίκα του βασιλιά ζήλευε και φθονούσε τόσο πολύ την πρώην σύζυγο και τα παιδιά που απέκτησε ο Αθάμας μαζί της, που αποφάσισε να τα βγάλει από τη μέση.
Έτσι, πείθοντας τις γυναίκες της χώρας να ψήνουν το σιτάρι πριν το σπείρουν, κατάφερε ν αφήσει τη γη του συζύγου της χωρίς ίχνος καρπού.
Όταν ο Αθάμας, προβληματισμένος και απελπισμένος στράφηκε στους Δελφούς για να μάθει πώς θα λυτρωνόταν από την ακαρπία, η Ινώ εξαγόρασε τους απεσταλμένους του με αποτέλεσμα, όταν εκείνοι επέστρεψαν με την πολυπόθητη απάντηση, ο βασιλιάς να βρεθεί σε μεγάλο δίλημμα.
Η απάντηση που έφεραν από τη Βοιωτία, οι απεσταλμένοι ήταν η χειρότερη που θα μπορούσε να χωρέσει ο νους του, καθώς οι θεοί για να τον βοηθήσουν απαιτούσαν τη θυσία του γιου του.
Έτσι κι έγινε.
Ο Αθάμας έκανε την καρδιά του πέτρα και οδήγησε τον Φρίξο στο σημείο θυσίας του.
Ο Ερμής όμως, μάρτυρας της πανουργίας και της απάτης της Ινώς, δεν ήταν διατεθειμένος να επιτρέψει την άδικη θυσία.
Έτσι, πρόσφερε στη Νεφέλη και στην Έλλη ένα χρυσόμαλλο κριάρι, με το οποίο οι δύο γυναίκες άρπαξαν τον Φρίξο και πέταξαν μακριά...
Κατά τη διάρκεια του ιπτάμενου ταξιδιού τους όμως, η άτυχη Έλλη γλίστρησε από το κριάρι και έπεσε στη θάλασσα, στο σημείο μεταξύ Σιγείου (Ασία) και Θράκης. Το σημείο όπου πνίγηκε ονομάστηκε αργότερα Ελλήσποντος.
Ο Φρίξος κατάφερε να ολοκληρώσει το ταξίδι του και να καταλήξει στους Κόχλους (ανατολικά του Εύξεινου Πόντου).
Εκεί τον περίμενε μια ζεστή υποδοχή από τον βασιλιά Αιήτη, πράγμα που συγκίνησε τον Φρίξο και ως ανταμοιβή της ζεστής φιλοξενίας θυσίασε το κριάρι στον Δία και δώρισε το χρυσόμαλλο δέρας στον φιλόξενο βασιλιά. Ο Αίτης με τη σειρά του το κρέμασε σε μια βελανιδιά, στο ιερό άλσος του Άρεως.
Στη συνέχεια, ο νεαρός αδελφός της Έλλης παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά, Χαλκιόπη και μαζί απέκτησαν τέσσερις γιους: τον Άργο, το Μέλανα, το Φρόντη και τον Κυτίσωρο. Εκεί έζησε το υπόλοιπο της ζωής του.