Ίσως γι αυτό οι Σκωτσέζοι εξοργίζονται με την προοπτική νόμου που θα "μονιμοποιεί" τη θερινή ώρα σε όλη τη βρετανική επικράτεια.
Οι εισηγητές του νόμου θεωρούν ότι η χώρα θα βρεθεί σε καλύτερη κατάσταση, όσον αφορά τη διάθεση και την εξοικονόμηση ενέργειας, όταν το πρωί είναι πιο σκοτεινό και το απόγευμα φωτεινότερο.
Αυτό σημαίνει ότι ο ήλιος στη Σκωτία θα δύει στις δέκα το βράδυ.
Η Σκωτία και η Βρετανία θα λύσουν ειρηνικά το πρόβλημα, όπως όλα τα υπόλοιπα από τον 14ο αιώνα έως σήμερα.
Όμως η αντιπαράθεση μας θυμίζει έναν κόσμο που είχαμε σχεδόν ξεχάσει.
Έναν κόσμο που ζούσε πριν από την άφιξη των σιδηροδρόμων στα τέλη του 19ου αιώνα, πριν από την υιοθέτηση της θερινής ώρας στις αρχές του 20ου και πριν από την εφεύρεση του ατομικού ρολογιού το 1999.
Εκείνη την εποχή η ώρα ήταν τοπικό ζήτημα.
Όταν ο ήλιος βρισκόταν στο μέσον του ουρανού ήταν μεσημέρι, πόλεις σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων είχαν διαφορετικές ώρες.
Ο κόσμος προχωρούσε χωρίς να σκέπτεται τα λεπτά που περνούσαν.
Σήμερα εμείς μετράμε και τα χιλιοστά δευτερολέπτου.
The New York Times
0 Σχόλια