Αν αναρωτιέστε κατά πόσον το καλό που πέφτει στο γιαλό πιάνει τόπο ή πάει χαμένο, την απάντηση τη δίνει με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο μια ιστορία από αυτές που μονάχα η ζωή ξέρει να γράφει.
Κάποτε ένας φτωχός Σκοτσέζος αγρότης, ενώ δούλευε στο χωράφι του, άκουσε κάποιον να φωνάζει βοήθεια.
Ήταν ένα παιδί που είχε πέσει σε ένα βάλτο και βούλιαζε.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο αγρότης μπήκε στον βάλτο και το έσωσε.
Την επόμενη ημέρα δέχτηκε την επίσκεψη ενός πλούσιου αριστοκράτη, που του συστήθηκε ως πατέρας του παιδιού που έσωσε, και θέλησε να τον ανταμείψει.
Ο αγρότης δεν δέχτηκε τα χρήματα και τότε ο αριστοκράτης πρότεινε να εξασφαλίσει στο γιο του την ίδια μόρφωση που απολάμβανε το δικό του παιδί.
Έτσι κι έγινε.
Ο γιος του αγρότη πήγε στα καλύτερα σχολεία και έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά του στο πάνθεον των επιστημόνων, καθώς δεν ήταν άλλος από το σερ Αλεξάντες Φλέμινγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη.
Και όταν ο ευεργέτης του - ο αριστοκράτης - μετά από χρόνια αρρώστησε, η πενικιλίνη του παιδιού του οποίου χρηματοδότησε τις σπουδές τον έσωσε.
Η ιστορία δικαίωσε διπλά το φτωχό αγρότη, καθώς το παιδί που κάποτε έσωσε από το βάλτο δεν ήταν άλλος από τον
Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο άνθρωπος που κυβέρνησε τη Μεγάλη Βρετανία και την έβγαλε από τη δίνη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, βάζοντας τη σφραγίδα του στην ιστορία ως ο πατέρας της νίκης ενάντια στο ναζισμό.
"Ε.Τ."
0 Σχόλια