"Να τα βγάλουν όλα στη φόρα" πώς προέκυψε

Συμπαθέστατη κυρία επισκέφθηκε την εφημερίδα της Κω ζητώντας να καταγγείλει τον γαμπρό της για όσα "διάφορα" του καταμαρτυρεί, μετά την εγκατάλειψη της συζυγικής σχέσης και τα "περίεργα" που κάνει σε βάρος της κόρης της..
Πήγε στον Εισαγγελέα, χωρίς αποτέλεσμα, αφού παρά τις συστάσεις του, εκείνος φτάνει ακόμα και το απολυτήριό της από το Λύκειο να αρνείται να της δώσει, που το χρειάζεται για να
κάνει τα χαρτιά της, μπας και διοριστεί κάπου...
Τώρα σχεδιάζει να πάει στον πολιτικό του προϊστάμενο, μήπως και τον πείσει να φερθεί καλύτερα στην κοπέλα...
Εμείς περιοριζόμαστε μόνον σ αυτή τη "φωτογραφική παρουσίαση του προβλήματος", συν την παράθεση σχετικού σημειώματος, για το πώς προέκυψε να θέλουν "να βγάλουν στη φόρα" τα εν οίκων διαδραματιζόμενα:
Στη βυζαντινή εποχή υπήρχε ένα είδος "κηρύκων", που έκαναν μια πολύ περίεργη δουλειά. Όταν κατηγορούσαν κάποιον για κλοπή, για λεηλασία, ή και για φόνο ακόμα - χωρίς, όμως αυτός που τον κατηγορούσε να έχει χειροπιαστά στοιχεία - ο "κήρυκας" αναλάμβανε να τον κατηγορήσει δημόσια, παίρνοντας πάνω του όλη την ευθύνη.
Έβγαινε, λοιπόν, σε μια κεντρική πλατεία, ανέβαινε σ ένα πεζούλι και διαλαλούσε το κατηγορητήριο:
"Αδελφοί του Χριστού", έλεγε, "ο τάδε έκανε αυτή την κακή πράξη και πρέπει να τιμωρηθεί από το Θεό και τους νόμους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά εναντίον του, για να τον παραδώσουμε στο δικαστήριο, γι αυτό όσοι γνωρίζουν κάτι σχετικό με την υπόθεση, να ΄ρθουν να μας το πουν. Αυτοί που δεν τολμούν να παραστούν μπροστά μας, να τον καταγγείλουν, θα είναι καταραμένοι στη ζωή και στο θάνατο. Το κορμί τους θα βγάλει τις πληγές του Φαραώ και τα παιδιά τους, όπως και τα παιδιά των παιδιών τους θα διψο΄ν και δεν θα βρίσκουν νερό κλπ"
Οι κήρυκες αυτοί είχαν καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος του λαού. Όπως όμως ήταν επόμενο, ύστερα από τις φοβερές αυτές κατάρες, εκείνος που ήξερε κάτι για τον ένοχο, έτρεχε να τον καταγγείλει στην αγορά ("Φόρουμ" στα λατινικά), για να έχει ήσυχη τη συνείδησή του, δηλαδή "του τα έβγαλε στο Φόρουμ = στη φόρα", όπως κατάντησε να λέγεται τότε.
Το βήμα