Η αναπηρία στην ιστορία

Τα άτομα με  αναπηρίες διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Οι νόμοι εξελίσσονται και οι άνθρωποι μαθαίνουν να κατανοούν και να σέβονται αυτούς που αυσιαστικά δεν είναι διαφορερικοί.
Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.
Τα άτομα με αναπηρία σε όλη την διάρκεια της ιστορίας  έχουν υποστεί πολλά.

Στην αρχαία Ρώμη θεωρούνταν ότι τα άτομα αυτά ήταν καταραμένα από τους Θεούς και τους ρίχνανε από έναν απόκρημνο βράχο στην νότια κορυφή του Καπωλίνου Λόφου που δέσποζε πάνω από την Αγορά στην Αρχαία Ρώμη.
Αυτός ο βράχος χρησιμοποιούνταν ως τόπος εκτελέσεων.

Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Τα παιδιά που γεννιόνταν με σωματικές ή διανοητικές ανεπάρκειες, έμεναν μακριά από το σπίτι, στο έλεος των κινδύνων και των στοιχείων της φύσης, για να πεθάνουν.

Στην αρχαία Σπάρτη τα παιδιά με αναπηρία θεωρούνταν άχρηστα και τα πετούσαν στον Καιάδα.

Στο Βυζάντιο επικρατούσε η χριστιανική άποψη.
Τα ανάπηρα άτομα πληρώνουν τις αμαρτίες των προγόνων τους. Η πάθηση είναι θεάρεστο πράγμα και οδηγεί στον εξαγνισμό. Η ελεημοσύνη, η απομόνωση και ο εγκλεισμός σε μοναστήρια και ιδρύματα ήταν η μέθοδος που εφαρμοζόταν.

Κατά τον Μεσαίωνα, όμως, εκείνοι που είχαν την ατυχία να γεννηθούν με παραμορφώσεις η διανοητική αναπηρία, γελοιοποιούνταν, ταπεινώνονταν και σκοτώνανε τις μητέρες για να μην ξαναγεννήσουν "τέρατα". Τα ίδια τα άτομα με αναπηρίες και συναισθηματικές διαταραχές οδηγήθηκαν στην Ιερά Εξέταση. Ανήμπορα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους οδηγούνταν στην φωτιά

Το ναζιστικό Ολοκαύτωμα ξεκίνησε με την εξόντωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, άντρες, γυναίκες και παιδιά θεωρούνταν ανθυγιεινά και ανάξια να ζουν.
Για να δοκιμαστεί ο πρώτος θάλαμος αερίων που ιδρύθηκε στα τέλη του 1939,το πρώτο θύμα ήταν άτομο με αναπηρία.

Οι καιροί θέλουμε να πιστεύουμε, 'οτι έχουν αλλάξει.
Οι ιδέες,οι απόψεις, η ευαισθησία της κοινωνίας έχουν οδηγήσει σε μια πιο ανθρώπινη αντίληψη της αναπηρίας.
Ελπίζουμε ότι πίσω από αυτήν την πρόοδο δεν κρύβεται η υποκρισία.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ