Τα κάλαντα της χρεοκοπίας.

Κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος, όλοι ελπίζουμε ότι το νέο έτος θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο, αν και συνήθως δεν δικαιωνόμαστε. 

Η πρωτοχρονιά του 1894, όμως, δεν έδινε στην Ελλάδα ούτε το περιθώριο της ελπίδας και δυστυχώς θυμίζει σε πολλά σημεία και τη σημερινή μας κατάσταση.
Οι ευθυμογράφοι της εποχής, που ίσως επειδή δεν διέθεταν χρήματα έδιναν τα ...ρέστα τους σχολιάζοντας εμμέτρως τη σκληρή πραγματικότητα:
Άη Βασίλης έρχεται
από την Καισαρεία
μ ένα ταγάρι αδειανό
στις πλάτες κρεμασμένο,
φαίνεται πως τον ΄ρημαξε
δεινή απενταρία
 και βιαστικός μας έρχεται
με ύφος ξεπεσμένο
Αυτός ο χρόνος ήτανε
απ όλους ο χειρότερος
κι ουτ ένας έμεινε Ρωμηός
που να μη μουφλουζέψη
ΚΙ ο κλέφτης εκατάντησε
ο πλέον τιμιότερος,
γιατί δεν βρίσκει πουθενά
πεντάρα για να κλέψη.
* Στο ίδιο κλίμα και ο ποιητής της εφημερίδας "Σκριπ" 
Καλήν εσπέραν, δανεισταί,
αν είναι ορισμός σας
του κανονιού την γέννησιν
να πω στ αρχοντικό σας.
Μέγα κανόνιο έπεσε
΄στων Αθηνών την πόλι
κ οι δανιεσταί πενθοφορούν
και κλαίει η κτίσις όλη.
 * Και αφού σχολιάζει εμμέτρως το τι έγινε στο Κοινοβούλιο, καταλήγει στα μέτρα που πάρθηκαν. 
Χιλιάδες δέκα δανειστών
σφάζει σε μιαν ημέρα
των δε λοιπόν ο διάβολος
επήρε τον πατέρα.
Και επληρώθη το ρηθέν
σ Ανατολή Και Δύσι
πως η "Ελλάς προώρισται
να ζήση και θα ζήση".
Ιδού όπου σας είπαμεν όλην την υμνωδίαν
και της Ελλάδος της φτωχής
την φοβεράν κηδείαν.
Και σας καληνυχτίζομεν,
πέσετε κοιμηθείτε
ολίγον ύπνον πάρετε...
χωρίς να σηκωθείτε.
Και βάλλετε τα ρούχα σας,
αν είνε ιδικά σας,
αλλέως να σουφρώσετε
απ τα γειτονικά σας.
Ευθύς τραπέζι στρώσετε, β
άλτε το φαγητό σας
κι αν άλλο τι δεν έχετε
 να φάτε τ απ αυτό σας.
Εις έτη πολλά με δίχως ψηλά.
Καλή χρονιά σε όλους και ελπίζουμε 100 χρόνια μετά, να μη διαβάζουμε για την χρεοκοπία της γενιάς μας
Κων.Μπορδόκας