ΜΠΙΝΕΛΙΚΕΙΑΔΑ

Για σκι να πας στον Παρνασσό και να ‘ρθεις μ’ ένα πόδι

και στη ζωή σου εφεξής να τρως μόνο χταπόδι.

Ντόλι να λέν’ την κόρη σου, να ‘ν’ κλωνοποιημένη
και μόνο με βελάσματα να εκφράζεται η καημένη.

Πίνοντας μόνο Moët-Chandon να σου περνάνε οι πόνοι
και να μη βρίσκεται κανείς στο τέλος να πληρώνει.

Με φέρι μπόουτ του Σφηνιά σού εύχομαι να μπαρκάρεις
κι αν τελικά βγεις ζωντανός με αμάξι να τρακάρεις.

Στο Κολωνάκι να βρεθείς και να ‘σαι μες στη λέρα,
να σε κοιτάνε οι πλούσιοι σαν να ‘σουνα η Χολέρα.

Να σκάσουνε τα λάστιχα και να μην έχεις γρύλο,
και να ζητάς βοήθεια από ψωριάρη σκύλο.

Να κηρυχθεί εθνική γιορτή σαν πέσουν τα μαλλιά σου
και ν’ απεργούνε τα ταξί σαν σπάσουν τα νερά σου.

When all the rest are making love εσύ να ‘σαι μονάχος
και να ‘ναι εκεί τριγύρω σου μονάχα ένας τράγος.

“La vache qui rit” είν’ το τυρί που τρώει όλη η Ευρώπη,
μα εσύ να τρως κοπανιστή με την κυρά-Μερόπη.

Μέσα στα κλαμπ να σέρνεσαι, ποτέ να μην κοιμάσαι
και αν θες ποτέ να πιεις νερό μέσα σε βάρκα να ‘σαι.

Τόσο πολύ να χρεωθείς που να μην έχεις μία
κι έτσι λοιπόν ν’ αναγκαστείς να ζεις απ’ την πορνεία.

Αντί για Prada και Dior να χεις μες στα σεντούκια,
εκτός απ’ την κατάρα μου, καλάμια και παλούκια.

Κτηνίατρος να μη βρεθεί να γιάνει το σκυλί σου
και η γάτα σου να σωριαστεί στο πέρσικο χαλί σου.

Να ‘σαι στο Μαρινόπουλο και να σε πιάσει λόρδα
και να σ’ αφήνει ο γιατρός να τρως μονάχα σκόρδα.

Ούτε ο ΟΤΕ ούτε η ΔΕΗ να σου κάνουνε σκόντο,
μες σε σκοτάδια και βουβός να σκας κάνοντας βρόντο.

Σε σινεμά δίχως σκεπή κι ενώ θα ρίχνει χιόνι
να πας να δεις Αλμοδοβάρ ντυμένος σαν παγώνι.

Από άγριο σύρμα κι άχυρα να ‘ν’ τα θαμπά μαλλιά σου
και ο Τρύφωνας ο Σαμαράς να ‘ναι η πεθερά σου.

Που τη ρημάδα σου ζωή να φας σε ανακρίσεις
και μόνο τρώγοντας γκαζόν να σου περνάνε οι κρίσεις.

Πράσινο να ‘ν’ το μούτρο σου, μπλε να ‘ναι το κορμί σου
και αν κάτσεις να ξεκουραστείς να σπάσει το σκαμνί σου.

Που να στεγνώσει η ΕΥΔΑΠ και όλα τα πηγάδια,
κι αφού δε θα ‘χεις πια τροφή να τρως μόνο παπάρια.

Αντί Chanel στο γάμο σου σαρδέλα να μυρίζεις
και να σε ρίξει ο παπάς σε λάδι να τσιρίζεις.

Μαύρη να ‘ναι η επέτειος, μη σου χαρίσει γούνα
κι εσύ να βγάλεις τρίχωμα, να γίνεις σαν αρκούδα.

Κρεμμύδια μες σε χύτρα SEB να δεις τα όνειρά σου,
και στου Αιγαίου το βυθό να πάν’ τα κότερά σου.

Που να σου πέσουν τα βυζιά, τα φρύδια, τα μουστάκια
και κάτω απ’ τις μασχάλες να κράζουν βατραχάκια.

Ρωσίδα σε οίκο ανοχής να ‘ναι του γιου σου η νύφη
και να ‘χει η συμπεθέρα σου μια γλώσσα σαν κοτσύφι.

E-mail να μην αξιωθείς ποτέ ξανά να λάβεις και σπίρτα
να μη σου βρίσκονται τα πούρα σου ν’ ανάβεις.

Μόνο καλαμποκάλευρο να ‘χεις μες στα ντουλάπια,
ενώ οι γείτονες θα τρων’ sweet and sour πάπια.

Faux να ‘ναι τα διαμάντια σου, με ΑΖΑΧ να τα γυαλίζεις
και, βλέποντας τ’ αληθινά, από ζήλια να δακρύζεις.

Στις πιο άχρηστες τις μετοχές να ρίξεις τα λεφτά σου,
φτωχός, χοντρός και άσχημος να τρως τα λυσσακά σου.

Να φαλιρίζουν τα μπλου τσιπς κι εσύ να παίρνεις κι άλλα
και να βρεθείς στα εξήντα σου έρμος σαν την μπουκάλα