Έντεκα άνθρωποι, άτομα με ειδικές ανάγκες και κάθε μορφής αναπηρία, ξεχνούν την δύσκολη καθημερινότητά τους, κλείνουν τα μάτια τους και «σολάρουν» στους ρυθμούς του Ικαριώτικου, του Τσακώνικου ή του Καλαματιανού.
Δεν χρειάστηκαν συστάσεις όταν τους επισκέφθηκα.
Τα μεγάλα χαμόγελα, ο κύκλος που δημιούργησαν γύρω μου όταν με είδαν, οι αγκαλιές και τα ζεστά φιλιά τους με καλωσόρισαν.
Ο άνθρωπος που έβαλε τα θεμέλια σε αυτό το χορευτικό συγκρότημα είναι ο Αντώνης Κυριακόπουλος.
Η αφοσίωση του είναι παραδειγματική.
Την εισπράττεις όταν ακόμα και τα βράδια μου τηλεφωνά για να μου εξηγήσει κάποιες λεπτομέρειες για το χορευτικό του.
Το διαπιστώνεις όταν τον ακούς να μιλά σαν χείμαρρος για τους έντεκα χορευτές του.
Στη συνέχεια διαπιστώνω ότι ο Αντώνης επέλεξε αυτήν την δουλειά όχι μόνο για βιοποριστικούς λόγους αλλά και για καθαρά προσωπικούς.
Ξέρει από πρώτο χέρι πώς είναι να ζεις με ένα άτομο με αναπηρία και ξέρει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες αλλά και πόσο σημαντική τόσο για τους φροντιστές των ανθρώπων αυτών όσο και για τους ίδιους είναι αυτή η ενασχόληση.
Το κέντρο Spectrum υπό την αιγίδα του οποίου δημιουργήθηκε αυτό το μικρό χορευτικό συγκρότημα προσφέρει ανακουφιστική φροντίδα σε ηλικιωμένους φροντιστές ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Μέσα από περίπου πέντε εβδομαδιαία προγράμματα οι ηλικιωμένοι γονείς που φροντίζουν τα παιδιά τους που πάσχουν από χρόνια αναπηρία βρίσκουν λίγο χρόνο να ξεκουραστούν.
Εκείνο όμως που την ίδια στιγμή επιτυγχάνεται είναι η βελτίωση της καθημερινότητας των ατόμων με ειδικές ανάγκες που περιμένουν όλη την εβδομάδα πως και πώς, να χορέψουν την Τρίτη το βράδυ, να πάνε για περπάτημα την Πέμπτη το πρωί ή για κολύμπι την Δευτέρα.
H Τζούλι, ο Μιχάλης, ο Ρέιμοντ, η Μαρία, η Σοφία, ο Τόνι, ο Μουσταφά, ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Ρικ και ο Τάι μπορεί να πάσχουν από αυτισμό ή κάποια άλλη διανοητική ή σωματική αναπηρία αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να ονειρεύονται και να μοιράζονται τα όνειρά τους.
Ένα από αυτά τα όνειρά τους να χορέψουν στους Ολυμπιακούς Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες που θα γίνουν το 2011 στην Αθήνα.
Χρειάζονται $30,000 ποσό μικρό για κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις που επιτελούν φιλανθρωπικό έργο αλλά μεγάλο για την μικρή αυτή ομάδα.
Ελπίζουν χορεύοντας ότι τα χρήματα θα βρεθούν.
Το χορευτικό συγκρότημα που κέρδισε την δική μου ολόκαρδη συμπάθεια αφήνω τον Αντώνη να το παρουσιάσει και στην συνέχεια σας παραθέτω την εμπειρία της κ. Κατίνας, μητέρας της Σοφίας που έχει διανοητική καθυστέρηση και αυτήν της Πηνελόπη αδερφής της Μαρίας που γεννήθηκε με σύνδρομο ‘Down”.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ»
- Γιατί αποφάσισες ανάμεσα στις δραστηριότητες της ομάδας να συμπεριλάβεις τους ελληνικούς χορούς;
Πέρα από το γεγονός ότι είμαι χορευτής και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει, πιστεύω ότι οι ελληνικοί χοροί διέπονται από ομαδικότητα.
Στον ελληνικό χορό ο κάθε χορευτής πιάνει το χέρι του άλλου εναρμονίζεται και γίνεται μέλος μίας ομάδας.
Αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί μεταξύ ατόμων με ειδικές ανάγκες που πολλές φορές είναι απρόβλεπτα και έχουν μεγάλες αλλαγές στην διάθεσή τους.
Εμείς το καταφέραμε.
- Είχες προβλήματα στο να καταφέρεις αυτήν την ομαδικότητα στη συμμετοχή;
Αρχικά πολλές. Αλλά βάλαμε κανόνες και τους ακολουθούμε.
- Από τους 11 χορευτές του συγκροτήματος, οι πέντε είναι ελληνικής καταγωγής.
Οι υπόλοιποι πως αντιδρούν χορεύοντας ελληνικούς χορούς;
Τους είδες.
Όλοι το απολαμβάνουν.
Το ζητούμενο στο δικό μας χορευτικό συγκρότημα είναι η συμμετοχή και οι ελληνικοί χοροί είναι κατεξοχήν συμμετοχικοί.
Γι’ αυτό όλοι το απολαμβάνουν.
- Την Κυριακή ανεβήκατε στην σκηνή του Federation Square για να χορέψετε μπροστά σε πολύ κόσμο.
Πως βιώνουν οι χορευτές σου αυτές τις εμπειρίες;
Με μεγάλη χαρά.
Η πρώτη μας εμφάνιση μπροστά σε πολύ κόσμο ήταν στο φεστιβάλ Αντίποδες φέτος.
Ξεκινήσαμε πριν από περίπου ένα χρόνο και έχουμε στο ιστορικό μας τρεις μεγάλες εμφανίσεις.
Ο κόσμος δείχνει αγάπη και τα παιδιά το εισπράττουν.
Ξέρω ότι «χάνουμε» βήματα όταν χορεύουμε αλλά οι χορευτές μου «κερδίζουν» βήματα στη ζωή κάθε φορά που εισπράττουν χειροκροτήματα.
Η τελειότητα δεν είναι το επιθυμητό για μένα.
Η προσπάθεια και η θέληση είναι.
- Η Μαρία μου είπε ότι ονειρεύεται να πάει στην Ελλάδα και στην Χαβάη.
Ο Κώστας ότι θέλει να πιάσει δουλειά και να πάει στην Ελλάδα. Υπάρχει ένας κοινός στόχος μεταξύ των χορευτών σου, διαπιστώνω.
Ο κοινός στόχος μας στο Spectrum είναι να περνάμε καλά, να προσπαθούμε και να βοηθάμε όσο μπορούμε τους ηλικιωμένους φροντιστές και να δίνουμε στα μέλη των ομάδων μας ενδιαφέρουσες δραστηριότητες.
Η Ελλάδα μπήκε πρόσφατα στα σχέδιά μας.
Έγινε όνειρο όλων μας.
Προσπαθώ να βρω τους πόρους και ξέρω πως υπάρχει ευαισθησία. Το 2011 γίνονται οι Ολυμπιακοί Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στην Αθήνα και ξέρω πως θα ήταν μεγάλη υπόθεση για τους χορευτές μας να χορέψουν στην τελετή έναρξης ή λήξης.
Θα το προσπαθήσω. Θα το προσπαθήσουμε!
- Μοιράσου μαζί μας μία από τις πιο ωραίες στιγμές που σου χάρισαν οι χορευτές σου.
Δεν είναι μία Ευγενία, είναι πολλές.
Εκείνο που εμένα με συγκινεί και με γεμίζει περηφάνια για αυτά τα παιδιά, γιατί για μένα δεν είναι ενήλικες είναι παιδιά με αθωότητα και ενθουσιασμό παιδικό, είναι όταν βλέπω την Σοφία ή την Μαρία ή τον Γιώργο να μπαίνουν στο κέντρο του κύκλου να κλείνουν τα μάτια τους και να αφήνονται στον ρυθμό, να ζουν και να απολαμβάνουν αυτό που τους δίνω.
ΜΕ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ
Η κ. Κατίνα και η κ. Πηνελόπη είναι οι άνθρωποι που φροντίζουν την Σοφία και την Μαρία αντίστοιχα.
Η Κατίνα είναι η μητέρα της Σοφίας και σε ηλικία 70 χρόνων σήμερα νοιώθει πολλές φορές όχι μόνο το βάρος των 70 χρόνων της αλλά και της φροντίδας της Σοφίας.
Δεν βαρυγκωμά όμως, ποια μάνα βαρυγκωμά εξάλλου.
Της ζητώ να μου εξηγήσει γιατί στέλνει την Σοφία στο χορευτικό συγκρότημα.
«Πάντα της άρεσε να χορεύει.
Από μικρό παιδί το απολάμβανε.
Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία την πήγαμε μία δύο φορές και αυτό ήταν.
Ξυπνά την Τρίτη το πρωί και θα μας υπενθυμίσει 100 φορές τι μέρα είναι και τι θα κάνει σήμερα. Από τότε που ξεκίνησε, μόνο καμιά αδιαθεσία θα την σταματήσει.
Τίποτε άλλο.
Λόγω των φαρμάκων έχει βάλει κιλά αλλά τίποτε δεν στέκεται εμπόδιο»
- Πώς την βλέπετε όταν επιστρέφει στο σπίτι μετά το μάθημα;
Όλο χαρά και έτοιμη να μας εξιστορήσει κάθε λεπτομέρεια.
Η Σοφία γενικώς δεν μιλά πολύ αλλά όταν γυρίζει από τον χορό δεν μπορούμε εμείς να αρθρώσουμε λέξη.
Μόνο η Σοφία μιλάει.
Ξέρω πως παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος με τον οποίο ο Αντώνης αγκαλιάζει το παιδί μου και όλα τα άλλα παιδιά σ’ αυτή την δραστηριότητα.
Τον νοιώθουν σαν δικό τους άνθρωπο και αυτό νομίζω ότι είναι η μεγάλη επιτυχία αυτού του χορευτικού συγκροτήματος.
Εμένα με κάνει περήφανη σαν μάνα να βλέπω το παιδί μου να χορεύει.
Η Πηνελόπη είναι η αδερφή της Μαρίας.
Η Μαρία γεννήθηκε με σύνδρομο Down. Αυτή είναι μία πληροφοριακή λεπτομέρεια γιατί η Μαρία δεν είναι καθόλου «down».
«Η Μαρία είναι ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα» μου λέει η Πηνελόπη και γεμάτη ζωντάνια όπως διαπιστώνω.
Της ζητώ να μου περιγράψει πώς η Μαρία νοιώθει όταν συμμετέχει στο χορευτικό.
«Είναι όλη της η ζωή αυτό το συγκρότημα. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει μάθημα. Δεν υπάρχει περίπτωση η Μαρία να κάτσει σπίτι, να βαρεθεί ή να κάτσει στην γωνία αρνούμενη να πάει» λέει η Πηνελόπη.
- Έχεις δει αλλαγή στην συμπεριφορά της;
Πολλές αλλά δεν με εκπλήσσει αυτό αν κρίνω από την ατμόσφαιρα που επικρατεί εδώ.
Στο παρελθόν πήγαινε σε κάποιες άλλες δραστηριότητες σε έναν άλλο οργανισμό και η Μαρία η χαρούμενη που βλέπεις σήμερα εδώ, είχε γίνει ιδιαίτερα αρνητική και εχθρική.
Στην συνέχεια διαπιστώσαμε ότι το περιβάλλον εκεί ήταν τέτοιο που δεν έκανε καλό στην Μαρία. Ξέρεις αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί με άλλους που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα.
Αυτό ήταν το παρελθόν γιατί τώρα η Μαρία δεν φοβάται να αγγίξει τους υπόλοιπους, δεν νοιώθει ότι απειλείται, υπάρχει μία ομοψυχία, μία ομαδικότητα συγκινητική.
Μεγάλωσα την Μαρία και την έχω δει σε πολλές και διαφορετικές φάσεις της ζωής της.
Αυτή είναι η καλύτερη!
Τα λόγια της κ. Κατίνας και της Πηνελόπης λιτά και ουσιαστικά.
Η θέληση των 11 χορευτών ξεπερνά τις αναπηρίες τους, γεμίζει την μικρή αίθουσα του Spectrum με ενθουσιασμό και ελπίδα.
Το σύνθημά τους εξάλλου είναι το... «I can, we can» και δεν το λένε απλώς. Το ζουν.
neoskosmos
0 Σχόλια