Ήταν κάποτε τρεις νυχτερίδες και έλεγαν τα κατορθώματα τους.
Λέει η πρώτη: - “Που λέτε εχθές έκανα ένα φοβερό κατόρθωμα. Με βλέπετε που είμαι έτσι γεμάτη αίματα και κρέατα στο πρόσωπό μου;!. Εκείνο το βουνό το βλέπετε;”
- “Το βλέπουμε,” απαντούν οι άλλες απορημένος.
- “Ε λοιπόν, πίσω από εκείνο το βουνό βρίσκεται ένα μεγάλο κάστρο. Κατασπάραξα όλους όσους βρίσκονταν εκεί, δεν άφησα κανέναν! Τρομερή βραδιά!”
Μετά παίρνει το λόγο η δεύτερη νυχτερίδα και λέει: - “Α, αυτό δεν είναι τίποτα. Που να δείτε εγώ τι έκανα. Το βλέπετε εκείνο το βουνό;”
- “Το βλέπουμε,” απαντούν οι άλλες.
- “Ε λοιπόν, πίσω από εκείνο το βουνό βρίσκεται ένα μεγάλο χωριό. Δεν άφησα κανέναν. Τους εξαφάνισα όλους. Δεν βλέπετε όλα αυτά τα αίματα επάνω μου; Τρομερή βραδιά, έσκασα στο φαΐ!!”
Αναστατωμένη η τρίτη νυχτερίδα μέσα στα αίματα κι αυτή αλλά σε πολύ χειρότερη κατάσταση λέει: - “Που να σας τα λέω για μένα… Το βλέπετε εκείνο το βουνό;”
- “Το βλέπουμε,” απαντούν οι άλλες.
- “Ε λοιπόν… εγώ δεν το είδα…!”
Η νυχτερίδα που λιποθύμησε
Ένα κοπάδι νυχτερίδες κοιμάται σε ένα δέντρο κατά τον γνωστό τρόπο δηλαδή ανάποδα.
Ξαφνικά η μία γυρίζει και στέκεται όρθια πάνω στο κλαδί.
Ανήσυχη μια δεύτερη που βλέπει το σκηνικό, σκουντά τη διπλανή της και με αγωνία της λέει: “Ρε Μήτσο, ξύπνα ρε, ο Θανάσης λιποθύμησε”!!!
0 Σχόλια