Παγκόσμια ημέρα Δημοκρατίας σήμερα, θα πουν πολλά ...
Εμείς συμμετέχοντας στη γιορτή αυτή παραθέτουμε το:
"Η Δημοκρατία και το κράτος Πρόνοιας στην Αρχαία Αθήνα"
Ασφάλιση, αλληλεγγύη, κράτος πρόνοιας κι όλα τα σχετικά περνούν δύσκολες μέρες.
Το ζήτημα των νεόπτωχων, των σχετικά ή απόλυτα φτωχών, βρίσκεται στην
ημερήσια διάταξη.
Φτάσαμε στο σημείο η παροχή γευμάτων σε άστεγους, άπορους, ανήμπορους, περιθωριακούς τύπους από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς να θεωρείται πράξη υψίστης σύγχρονης προσφοράς.
Πρόκειται περί αυταπάτης.
Τα φαινόμενα είναι τόσο παλιά όσο και η ΑΘΉΝΑ!
Την ίδια ηλικία έχει και το "ταμείο φτώχειας" του σήμερα.
Το κράτος πρόνοιας για την εξασφάλιση ενός κατώτατου μισθού για την επιβίωση, που αναζητείται σήμερα, είναι υπαρκτό από την εποχή ακόμη του Πεισίστρατου, του Σόλωνα και του Περικλή στην αρχαία Αθήνα.
Μάλιστα, όχι ως φιλανθρωπία προς "κατώτερα όντα", αλλά ως εκδήλωση συγκροτημένης πολιτικής.
Στο πλαίσιο, βεβαίως, μιας δουλοκτητικής κοινωνίας, με ό τι προϋποθέτει και συνεπάγεται αυτό για τους μη ελεύθερους πολίτες
* Ενισχυτικά μέτρα
Όπως για παράδειγμα περιορισμοί στους εμπόρους, ώστε ν αγοράζουν από τους εισαγωγείς συγκεκριμένες ποσότητες, για να μη μονοπωλούν την αγορά δημητριακών και να μπορούν έτσι να πωλούν σε υψηλές τιμές.
Απαγορευόταν, όπως θα λέγαμε σήμερα , "καρτέλ".
Δια ροπάλου και όχι με...ήξεις αφίξεις!
Τις μέρες του Αριστοτέλη οι σιτοφύλακες ήταν 35 από τους οποίους οι 20 είχαν έδρα την Αθήνα και οι υπόλοιποι τον Πειραιά.
Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τον έλεγχο του κυκλώματος σιτάρι - αλεύρι - ψωμί
Από την τιμή του σιταριού έως την ποιότητα και το βάρος του ψωμιού.
Οι ποινές που επιβάλλονταν ήταν αυστηρές.
Οι κερδοσκόποι, αλλά και οι διεφθαρμένοι σιτοφύλακες, αντιμετώπιζαν ακόμη και τον θάνατο.
Ο έλεγχος, με στόχο την προστασία των καταναλωτών από τους εισαγωγείς και μετατράπες είχε, βεβαίως, τις παρενέργειές του.
Εμείς συμμετέχοντας στη γιορτή αυτή παραθέτουμε το:
"Η Δημοκρατία και το κράτος Πρόνοιας στην Αρχαία Αθήνα"
Ασφάλιση, αλληλεγγύη, κράτος πρόνοιας κι όλα τα σχετικά περνούν δύσκολες μέρες.
Το ζήτημα των νεόπτωχων, των σχετικά ή απόλυτα φτωχών, βρίσκεται στην
ημερήσια διάταξη.
Φτάσαμε στο σημείο η παροχή γευμάτων σε άστεγους, άπορους, ανήμπορους, περιθωριακούς τύπους από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς να θεωρείται πράξη υψίστης σύγχρονης προσφοράς.
Πρόκειται περί αυταπάτης.
Τα φαινόμενα είναι τόσο παλιά όσο και η ΑΘΉΝΑ!
Την ίδια ηλικία έχει και το "ταμείο φτώχειας" του σήμερα.
Το κράτος πρόνοιας για την εξασφάλιση ενός κατώτατου μισθού για την επιβίωση, που αναζητείται σήμερα, είναι υπαρκτό από την εποχή ακόμη του Πεισίστρατου, του Σόλωνα και του Περικλή στην αρχαία Αθήνα.
Μάλιστα, όχι ως φιλανθρωπία προς "κατώτερα όντα", αλλά ως εκδήλωση συγκροτημένης πολιτικής.
Στο πλαίσιο, βεβαίως, μιας δουλοκτητικής κοινωνίας, με ό τι προϋποθέτει και συνεπάγεται αυτό για τους μη ελεύθερους πολίτες
* Ενισχυτικά μέτρα
Όπως για παράδειγμα περιορισμοί στους εμπόρους, ώστε ν αγοράζουν από τους εισαγωγείς συγκεκριμένες ποσότητες, για να μη μονοπωλούν την αγορά δημητριακών και να μπορούν έτσι να πωλούν σε υψηλές τιμές.
Απαγορευόταν, όπως θα λέγαμε σήμερα , "καρτέλ".
Δια ροπάλου και όχι με...ήξεις αφίξεις!
Τις μέρες του Αριστοτέλη οι σιτοφύλακες ήταν 35 από τους οποίους οι 20 είχαν έδρα την Αθήνα και οι υπόλοιποι τον Πειραιά.
Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τον έλεγχο του κυκλώματος σιτάρι - αλεύρι - ψωμί
Από την τιμή του σιταριού έως την ποιότητα και το βάρος του ψωμιού.
Οι ποινές που επιβάλλονταν ήταν αυστηρές.
Οι κερδοσκόποι, αλλά και οι διεφθαρμένοι σιτοφύλακες, αντιμετώπιζαν ακόμη και τον θάνατο.
Ο έλεγχος, με στόχο την προστασία των καταναλωτών από τους εισαγωγείς και μετατράπες είχε, βεβαίως, τις παρενέργειές του.
Κατέληγε, τελικά, στη συμπίεση των τιμών των εγχώριων ειδών πρώτης ανάγκης.
Αυτό έθιγε, φυσικά, συμφέροντα εμπόρων και παραγωγών.
Αλλά, υπεράνω βρισκόταν το δημόσιο συμφέρον και η εξασφάλιση για όλους.
* Δύο πολιτικές
Τα παραδείγματα του Κίμωνα και του Περικλή είναι πολύ χαρακτηριστικά για τον τρόπο που η αρχαία αθηναϊκή ηγετική τάξη αντιμετώπιζε τη φτώχεια.
- Ο πρώτος , επέτρεπε κατά καιρούς να πηγαίνουν ελεύθερα στα μεγάλα κτήματά του οι φτωχοί συμπολίτες του και να συμπληρώνουν τη διατροφή τους.
- Η απάντηση του δεύτερου, ο οποίος δεν διέθετε τόσο μεγάλη περιουσία όση ο πολιτικός του αντίπαλος, ήταν η θέσπιση των δημόσιων μισθών.
Αυτό έθιγε, φυσικά, συμφέροντα εμπόρων και παραγωγών.
Αλλά, υπεράνω βρισκόταν το δημόσιο συμφέρον και η εξασφάλιση για όλους.
* Δύο πολιτικές
Τα παραδείγματα του Κίμωνα και του Περικλή είναι πολύ χαρακτηριστικά για τον τρόπο που η αρχαία αθηναϊκή ηγετική τάξη αντιμετώπιζε τη φτώχεια.
- Ο πρώτος , επέτρεπε κατά καιρούς να πηγαίνουν ελεύθερα στα μεγάλα κτήματά του οι φτωχοί συμπολίτες του και να συμπληρώνουν τη διατροφή τους.
- Η απάντηση του δεύτερου, ο οποίος δεν διέθετε τόσο μεγάλη περιουσία όση ο πολιτικός του αντίπαλος, ήταν η θέσπιση των δημόσιων μισθών.
Ο ένας την αντιμετώπιζε με αριστοκρατικές περιστασιακές ευεργεσίες, ο άλλος με δημοκρατικές πολιτικές επιλογές και πρακτικές.
* Φροντίδα
Η πολιτική ισότητα στις συνθήκες της αρχαίας δημοκρατίας, όπως και σήμερα άλλωστε, συμβάδιζε με την οικονομική ανισότητα.
Όμως, η πόλη, κυρίως η Αθήνα - αλλά όχι μόνον αυτή, φρόντιζε να υπάρχει φτηνό ψωμί και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Ακόμη με "ποιοτικούς" ελέγχους!
Έδινε συντάξεις σε τραυματίες πολέμου, ανήμπορους και ηλικιωμένους.
Συντηρούσε τα ορφανά παιδιά και ενίσχυε τους ακτήμονες πολίτες με την εγκατάστασή τους σε αποικίες.
Δημιουργούσε θέσεις εργασίας με δημόσια έργα και έδινε τη δυνατότητα ν ασκούν τα πολιτικά τους καθήκοντα χωρίς να πεινούν.
* Υποχρέωση της πόλης προς τους πολίτες
Για τους αναξιοπαθούντες, ανίκανους για εργασία, Ανάπηρους και Θύματα Πολέμου από πολύ νωρίς η Αθηναϊκή Δημοκρατία πήρε μέτρα για την επιβίωσή τους.
* Φροντίδα
Η πολιτική ισότητα στις συνθήκες της αρχαίας δημοκρατίας, όπως και σήμερα άλλωστε, συμβάδιζε με την οικονομική ανισότητα.
Όμως, η πόλη, κυρίως η Αθήνα - αλλά όχι μόνον αυτή, φρόντιζε να υπάρχει φτηνό ψωμί και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Ακόμη με "ποιοτικούς" ελέγχους!
Έδινε συντάξεις σε τραυματίες πολέμου, ανήμπορους και ηλικιωμένους.
Συντηρούσε τα ορφανά παιδιά και ενίσχυε τους ακτήμονες πολίτες με την εγκατάστασή τους σε αποικίες.
Δημιουργούσε θέσεις εργασίας με δημόσια έργα και έδινε τη δυνατότητα ν ασκούν τα πολιτικά τους καθήκοντα χωρίς να πεινούν.
* Υποχρέωση της πόλης προς τους πολίτες
Για τους αναξιοπαθούντες, ανίκανους για εργασία, Ανάπηρους και Θύματα Πολέμου από πολύ νωρίς η Αθηναϊκή Δημοκρατία πήρε μέτρα για την επιβίωσή τους.
Έδινε συντάξεις σε όσους δεν είχαν επαρκές εισόδημα ή συγγενείς να τους συντηρήσουν.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όλα τα σχετικά καθιερώθηκαν με νόμο του Πεισίστρατου και αφορούσε καταρχήν τους τραυματίες των πολέμων.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όλα τα σχετικά καθιερώθηκαν με νόμο του Πεισίστρατου και αφορούσε καταρχήν τους τραυματίες των πολέμων.
Αυτοί τρέφονταν δημοσία δαπάνη.
Αργότερα η δημόσια διατροφή θα επεκταθεί σε όλους τους ανίκανους για εργασία ή πολύ φτωχούς.
* Από την άποψη αυτή η Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία εξακολουθεί να δίνει μαθήματα!
Ν.Σκόνης- Ορίζοντας
Αργότερα η δημόσια διατροφή θα επεκταθεί σε όλους τους ανίκανους για εργασία ή πολύ φτωχούς.
* Από την άποψη αυτή η Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία εξακολουθεί να δίνει μαθήματα!
Ν.Σκόνης- Ορίζοντας
0 Σχόλια