Την απόφαση έλαβαν από κοινού και οι τρεις. Ο γιατρός ήταν αυτός που το πρότεινε, αλλά και η γιαγιά το σκεφτόταν, απλώς δεν το είχε πει. Πήραν βαθιά ανάσα και άρχισαν τις διαδικασίες. Ετσι, στα μέσα Ιουλίου ο Δημήτρης και η Αννα έσφιξαν στην αγκαλιά τους την κορούλα τους, την οποία κυοφόρησε η γιαγιά Φανή... Δεκαπέντε χρόνια μαζί, ο Δημήτρης και η Αννα ήξεραν ότι ήταν αδύνατο να αποκτήσουν παιδί. Ενα εκ γενετής νόσημα είχε στερήσει από την Αννα τη μήτρα της και έτσι η μόνη επιλογή για βιολογικό παιδί ήταν η αναζήτηση παρένθετης μητέρας. «Το ότι θέλαμε να κάνουμε οικογένεια το λέγαμε πριν παντρευτούμε, αλλά ξέραμε πως θα αντιμετωπίζαμε δυσκολίες, διότι υπήρχε κάποια συγγενής διαμαρτία στην Αννα που απέκλειε την κυοφορία», λέει ο 37χρονος Δημήτρης. «Πριν από τρία χρόνια είπαμε ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε και έτσι απευθυνθήκαμε σε ένα φίλο μας γιατρό, τον Νίκο Μπαθρέλο. Εκείνος μας πρότεινε να ζητήσουμε βοήθεια από τη μητέρα της Αννας, εκείνη δέχθηκε αμέσως γιατί όπως μας είπε το σκεφτόταν από καιρό, αλλά δεν μας το είχε πει». «Η μητέρα μου ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος σε αυτή την προσπάθεια και νιώθουμε απέραντη ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανε για εμάς. Θέλαμε πάρα πολύ ένα παιδί, ήξερε ότι μπορεί να βοηθήσει και το έκανε αβίαστα και με πολύ μεγάλη χαρά. Πιστεύω ότι κάθε μάνα θα έκανε ό,τι μπορούσε για να δει ευτυχισμένο το παιδί της και η μητέρα μου έκανε αυτό ακριβώς. Η προσφορά της αποτελεί έμπρακτο δείγμα αγάπης και αλτρουισμού, που δεν το βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας. Η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια», λέει η Αννα. Από τη στιγμή που το ζευγάρι και η γιαγιά το πήραν απόφαση, «γίναμε αληθινή ομάδα προσηλωμένη σε έναν πολύ μεγάλο στόχο, που έκανε ό,τι μπορούσε για να τα καταφέρει», λέει ο Δημήτρης. «Πιστεύω ότι αν ένας από τους τρεις μας είχε ενδοιασμούς δεν θα τα καταφέρναμε. Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από την απόφαση μέχρι τη γέννηση της κόρης μας περάσαμε πολύ δύσκολες περιόδους και πάρα πολλές απογοητεύσεις, αλλά κάθε φορά καταφέρναμε με ένα μαγικό τρόπο να το ξεπερνάμε και να προχωράμε στην επόμενη προσπάθεια». Το πρώτο βήμα μετά την απόφαση ήταν το δικαστήριο. «Κοντά ένα χρόνο κράτησε αυτό», λέει η Αννα. «Επρεπε να έχουμε στα χέρια μας τη δικαστική απόφαση για να αρχίσουμε τις εξωσωματικές και είχαμε άγχος μην τυχόν και δεν εγκριθεί το αίτημά μας, διότι ο νόμος έχει ορισμένες διατάξεις για να προστατεύει την παρένθετη μητέρα». Η σημαντικότερη από αυτές τις διατάξεις ήταν η ηλικία της Φανής, η οποία τότε είχε περάσει τα 50 χρόνια, που είναι η μέγιστη προβλεπόμενη ηλικία για εξωσωματική γονιμοποίηση. Ωστόσο, οι ιδιαιτερότητες της περίπτωσης επικράτησαν και τελικά το δικαστήριο έδωσε το πράσινο φως για να γίνει η Φανή παρένθετη μητέρα για το παιδί της κόρης της.
Αρκετές αποτυχίες Οι πρώτες προσπάθειες για την εξωσωματική δεν ήταν επιτυχημένες. «Γνωρίζαμε ότι οι πιθανότητες ήταν περίπου 25% όπως ισχύει για όλες τις εξωσωματικές», λέει ο Δημήτρης. «Ετσι, όλες τις φορές ήμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι αλλά πάντα επιφυλακτικοί. Είχαμε αγωνία και φόβους - ο φόβος της αποτυχίας ήταν ο χειρότερος- αλλά λέγαμε με τη γυναίκα μου για να παίρνουμε κουράγιο ότι τα όρια και οι φόβοι είναι μια ψευδαίσθηση». Μέσα σε ενάμιση χρόνο έγιναν τέσσερις προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην τελευταία, τον περασμένο Δεκέμβριο βγήκε θετικό το τεστ κύησης, που γίνεται τη δεύτερη εβδομάδα μετά την εμφύτευση. «Αυτή η προσπάθεια έφτασε ένα επίπεδο παραπάνω από ό,τι οι προηγούμενες, ήταν ένα τεράστιο βήμα γιατί καμία από τις προηγούμενες δεν είχε φτάσει μέχρι εκεί», λέει η Αννα. «Εκείνο το θετικό τεστ κύησης ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές που περάσαμε». «Οταν το έμαθα αισθάνθηκα πως τελειώσαμε. Βέβαια, μετά άρχισε το άγχος και η αγωνία μιας κανονικής κύησης, αλλά ευτυχώς όλα εξελίχθηκαν ομαλά», προσθέτει ο Δημήτρης. Φτάνοντας στον τοκετό, η χαρά των τριών κορυφώθηκε. Το νέο μέλος της οικογένειας γεννήθηκε την 36η εβδομάδα της κύησης με καισαρική και οι γονείς με τη γιαγιά απογειώθηκαν... «Ακόμα δεν το πιστεύουμε ότι την έχουμε», λέει χαμογελώντας ο Δημήτρης. «Παρότι πετάμε στον έβδομο ουρανό, κρατιόμαστε λίγο. Είναι ακόμα σαν όνειρο, από το οποίο δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε. Με το που την πήραμε στα χέρια μας, όλη η ταλαιπωρία και η αγωνία που περάσαμε σβήστηκαν μονομιάς. Η γέννηση ενός παιδιού, με όποιο τρόπο και να γίνει, μας ξεπερνάει όλους. Είναι σαν το πρώτο κλάμα της να έσβησε το παρελθόν και φυσικά ανέτειλε ένα υπέροχο, καινούργιο μέλλον».
Οι συγγενείς και οι φίλοι Ασφαλώς, «πρωταγωνίστριες» είναι η γιαγιά Φανή και η εγγονή της - «πέρα από τη γιαγιά που έδειξε υπομονή, αφοσίωση και προσήλωση σε αυτό το εγχείρημα και πέρα από ό,τι εμείς κάναμε, θέλω να ευχαριστήσω την κόρη μου για τη μάχη που έδωσε η ίδια και μας χάρισε τόση ευτυχία», λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης -, πολύτιμη όμως ήταν η βοήθεια που πήρε το ζευγάρι και από τους συγγενείς και φίλους. «Οι πιο στενοί συγγενείς, δηλαδή οι άλλοι γονείς και τα αδέλφια μας, ήξεραν από την πρώτη στιγμή τι προσπαθούμε να κάνουμε και μοιράστηκαν μαζί μας όλη την αγωνία των αποτυχημένων προσπαθειών και τελικά της μεγάλης χαράς», λέει η Αννα. «Μετά τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης, το είπαμε επιλεκτικά σε κάποιους φίλους και ξαδέλφια». Προς το τέλος της εγκυμοσύνης, το ζευγάρι και η γιαγιά ανακοίνωσαν ευρέως το «μυστικό» τους. «Το αντιμετώπιζαν ίσως με σοκ στην αρχή, αλλά μετά αντιλαμβάνονταν το μεγαλείο του θέματος. Νομίζω ότι οι προκαταλήψεις ξεπερνιούνται όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας», λέει ο Δημήτρης.
«Ομαλή εγκυμοσύνη, σαν 30άρα» Περιπτώσεις όπως αυτές είναι πολύ σπάνιες, κατά τον κ. Νίκο Μπαθρέλο, μαιευτήρα γυναικολόγο στο Κέντρο Εξωσωματικής «Γένεσις», τον άνθρωπο που έφερε στον κόσμο την κορούλα του Δημήτρη και της Αννας. «Η Αννα έχει σύνδρομο Rokitansky κατά το οποίο η ασθενής γεννιέται χωρίς μήτρα, οπότε δεν είχε άλλη επιλογή εκτός από την παρένθετη μητρότητα. Ωστόσο, η ιδιαιτερότητα σε αυτή την περίπτωση ήταν η ηλικία της γιαγιάς, καθώς ο νόμος βάζει όριο στην εξωσωματική τα 50 χρόνια. Χρειαστήκαμε ειδική άδεια από το δικαστήριο για να προχωρήσουμε και τελικά την πήραμε». Για να μπορέσει μια μητέρα να κυοφορήσει το παιδί της κόρης της πρέπει να είναι υγιής και με φυσιολογικό σωματικό βάρος. «Το ιδανικό είναι να μην έχει ιστορικό διαβήτη ή υπέρτασης παρότι αυτό δεν αποκλείει ότι μπορεί να τα καταφέρει, αλλά σίγουρα όσο πιο υγιής είναι τόσο το καλύτερο», διευκρινίζει ο κ. Μπαθρέλος. Για να προστατευθεί η έγκυος γιαγιά υποβάλλεται σε περισσότερες εξετάσεις από ό,τι οι νεώτερες έγκυοι, διότι λόγω ηλικίας έχει περισσότερες πιθανότητες λ.χ. να κάνει θρομβώσεις. Οπως συνέβη και στην περίπτωση της Φανής, το μωρό πιθανώς θα γεννηθεί με καισαρική. «Η εγκυμοσύνη της Φανής ήταν πολύ ομαλή, σαν να ήταν 30άρα και όχι 57 ετών», λέει ο κ. Μπαθρέλος. «Κάναμε καισαρική διότι παρότι ήταν υγιέστατη, δεν μπορούσα να την υποβάλω στο στρες ενός φυσιολογικού τοκετού, δεν είναι ασφαλές για μια γυναίκα τέτοιας ηλικίας».
Σχεδόν 100 στην Ελλάδα Τα ζευγάρια που επιλέγουν τη λύση της παρένθετης μητρότητας για να αποκτήσουν παιδί αυξάνονται διαρκώς, αλλά η επιλογή συγγενικού προσώπου ως παρένθετης μητέρας γίνεται σπάνια. Αυτό επισημαίνει ο δικηγόρος Νίκος Ρουσόπουλος, ο οποίος έχει διεκπεραιώσει 19 περιπτώσεις παρένθετης μητρότητας στη χώρα μας. «Οι περιπτώσεις παρένθετης μητρότητας στην Ελλάδα πρέπει πια να έχουν ξεπεράσει τις 100 και οι περισσότερες έχουν γίνει την τελευταία τετραετία. Αυτό γίνεται επειδή τα ζευγάρια θέλουν να αποκτήσουν βιολογικά παιδιά, αλλά και επειδή η υιοθεσία στη χώρα μας είναι πολύ χρονοβόρος. »Χρειάζονται πέντε χρόνια για υιοθεσία μέσω ιδρυμάτων και τουλάχιστον δύο χρόνια για ιδιωτική υιοθεσία, η οποία γίνεται μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών των νομαρχιών». Σε κάθε περίπτωση, «τα συγγενικά πρόσωπα στην παρένθετη μητρότητα είναι η μειονότητα. Τις περισσότερες φορές γίνονται με αλλοδαπές παρένθετες μητέρες, ενώ υπάρχουν και κάποιες (ελάχιστες) περιπτώσεις γυναικών που επέλεξαν να γεννήσουν το παιδί της φίλης τους».
ΤΑ ΝΕΑ
0 Σχόλια