Εγκυκλοπαίδεια για μπύρες!!!

Μια ιδιόμορφη εγκυκλοπαίδεια με 75.000 καταχωρίσεις, επιστημονικά κείμενα, ιστορικές πληροφορίες και συμβουλές των ειδικών έχει δημιουργηθεί στο Ιnternet.

Αντικείμενό της; Η μπίρα! Το δημοφιλές ποτό που για τους περισσότερους Ελληνες είναι απλώς ένα δροσιστικό «αναψυκτικό», για το οποίο ελάχιστα γνωρίζουν, αποτελεί αντικείμενο 20ετούς ενδελεχούς μελέτης για τους δημιουργούς της  ιστοσελίδας https://www.beercasting.beer-pedia.com/(παράφραση της αγγλικής λέξης «encyclopedia» που σημαίνει «εγκυκλοπαίδεια»). 

Ο πλούσιος όγκος πληροφοριών που δημοσιεύονται στην εν λόγω εγκυκλοπαίδεια προέρχεται κατά κύριο λόγο από την προσωπική έρευνα του κ. Γιώργου Ιορδανίδη , ο οποίος ήδη από την εφηβική του ηλικία εξοικειώθηκε με τις ελληνικές μπίρες Φιξ και Αλφα στο καφενείο του παππού του στην....... Εδεσσα. Μεγαλώνοντας συνέχισε να πειραματίζεται διαρκώς, δοκιμάζοντας διάφορους τύπους μπίρας στα ταξίδια του και συλλέγοντας πληροφορίες για τις χιλιάδες διαφορετικές μάρκες που παράγονται στα ζυθοποιεία ανά την υφήλιο.

Ως αποτέλεσμα, οι σημειώσεις του κ. Ιορδανίδη περιέχουν σήμερα λεπτομέρειες για περισσότερες από 75.000 μπίρες, από τις οποίες ο ίδιος έχει δοκιμάσει τις 3.500! «Μέσα από τη συγκέντρωση όλων αυτών των πληροφοριών φιλοδοξούμε να φέρουμε σε επαφή τους Ελληνες με την κουλτούρα της μπίρας, η οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στη χώρα μας. Αν και οι περισσότεροι γνωρίζουν πολλά για διάφορους τύπους κρασιών ή αποσταγμάτων (αντιμετωπίζοντάς τα ως ποτά εξαιρετικής ποιότητας), για την μπίρα δεν ξέρουν σχεδόν τίποτε και την αντιμετωπίζουν ως ένα... αναψυκτικό» λέει στο «Βήμα» ο κ. Ιορδανίδης. 

Παραδόξως, η εν λόγω αντιμετώπιση της μπίρας κρατάει από την εποχή των... αρχαίων ημών προγόνων, καθώς «για τους αρχαίους Ελληνες το κρασί ήταν το ποτό της γιορτής και της σπονδής, ενώ η μπίρα ήταν απλά το ποτό της καθημερινότητας και τη χαρακτήριζαν “ποτό των φτωχών”» εξηγεί ο κ. Ιορδανίδης. Αλλωστε η έλλειψη καταναλωτικής παιδείας σχετικά με την μπίρα οδηγεί και σε αγοραστικές ιδιομορφίες που προβληματίζουν τα (ελάχιστα) ελληνικά ζυθοποιεία: «Σε αντίθεση με το εξωτερικό, στην Ελλάδαη κατανάλωση χαρακτηρίζεται από εποχικότητα, με έντονες πωλήσεις το καλοκαίρι και σχεδόν μηδαμινές τον χειμώνα» αναφέρει ο κ. Δημήτρης Πολιτόπουλος , διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας - Θράκης ΑΕ, η οποία παράγει μία από τις ελάχιστες ελληνικές μπίρες. Οπως εξηγεί ο ίδιος, η έλλειψη εθνικών ζυθοποιείων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες απομάκρυνε ακόμη περισσότερο τους Ελληνες από την μπίρα και οδήγησε στην επικράτηση στη χώρα μας αποκλειστικά πολυεθνικών εταιρειών. «Ωστόσο την τελευταία δεκαετία τα πράγματα αλλάζουν στη χώρα μας, καθώς ήδη έχουν εισέλθει και έλληνες επιχειρηματίες στον χώρο» καταλήγει. «Αν και λίγοι το γνωρίζουν, κάθε μπίρα οφείλει να σερβίρεται στο δικό της ποτήρι, το οποίο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να αναδεικνύει τη γεύση της» εξηγεί ο κ. Ιορδανίδης. Συνεπώς, μια και υπάρχουν χιλιάδες μάρκες μπίρας στον κόσμο υφίστανται και χιλιάδες διαφορετικά ποτήρια που αντιστοιχούν σε αυτές- και ο κ. Ιορδανίδης δεν θα ησυχάσει ώσπου να τα αποκτήσει! Ετσι εδώ και είκοσι χρόνια παράλληλα με τη συλλογή πληροφοριών και τη δοκιμή χιλιάδων γεύσεων έχει δημιουργήσει και μια συλλογή από διαφορετικά ποτήρια μπίρας. «Μέχρι τώρα έχω συγκεντρώσει 450 διαφορετικά ποτήρια, ωστόσο η αναζήτηση συνεχίζεται! Ποτέ δεν ξέρεις πού είναι κρυμμένο το επόμενο... διαμάντι» λέει γελώντας στο «Βήμα» και προσθέτει ότι εξακολουθεί να ψάχνει σε παζάρια και παλαιοπωλεία, ενώ κάθε φορά που δοκιμάζει μια νέα μπίρα στο εξωτερικό ζητά να του χαρίσουν και το ποτήρι που της αντιστοιχεί.

Ξέρατε ότι... 

 Το χρώμα της μπίρας εξαρτάται από το χρώμα του κριθαριού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της. Αν αυτό είναι ξανθό, η μπίρα είναι ξανθιά, ενώ αν αυτό έχει καβουρδιστεί, η μπίρα παράγεται κόκκινη. Αν τέλος το κριθάρι καίγεται πριν από την παρασκευή, η μπίρα βγαίνει μαύρη και συχνά έχει γεύση «καπνιστού». Η πρώτη ύλη της μπίρας είναι το κριθάρι ή το σιτάρι (στη δεύτερη περίπτωση, ανήκει στην κατηγορία «Weiss»). Οι δύο βασικές κατηγορίες μπίρας είναι τύπου «Αle» και τύπου «Lager». Οι διαφορές τους οφείλονται στον διαφορετικό τύπο μαγιάς που χρησιμοποιείται κατά την παρασκευή. Η «βυθοζύμη» (τύπος «Lager») κατακάθεται στον πυθμένα της δεξαμενής, ενώ η «αφροζύμη» (τύπος «Αle») παραμένει στην επιφάνεια.