Στο Δέλτα του Αξιου...

Αλλη μια πολύ όμορφη βόλτα... πάλι όμως δεν μπορέσαμε να βγούμε στο νησί της Αφροδίτης...ο δρόμος ήταν προβληματικός ... την επόμενη φορά θα πάμε με τα ποδήλατα...μια Αβοκέτα ( Recurvirostra avosetta - Avocet ) ...
Η Αβοκέτα (Recurvirostra avosetta) είναι ένα καλοβατικό πτηνό και ανήκει στην ευρύτερη παράκτια οικογένεια των Αβοκετών, Recurvirostridae.
Τα ενήλικα άτομα στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν λευκό φτέρωμα με μοναδική εξαίρεση ένα μαύρο λοφίο και μαύρα μπαλώματα στα φτερά τους και στην πλάτη τους.
Έχουν μακριά, υπερυψωμένα ράμφη και μακριά πόδια γαλάζιας απόχρωσης.
Στην εφηβική τους ηλικία τα σημεία που στους ενήλικες είναι μαύρα, έχουν καφέ χρώμα και το λευκό τους φτέρωμα συχνά περιλαμβάνει μεγάλες γκριζωπές κηλίδες.
Ο τόπος αναπαραγωγής τους αποτελείται συνήθως από αβαθείς λίμνες με υφάλμυρο νερό και λάσπη.
Φωλιάζουν σε ανοιχτό έδαφος συχνά σε μικρές ομάδες και άλλοτε σε μεγαλύτερες ομάδες μαζί με άλλα παράκτια πτηνά.
Κάνουν 3-5 αυγά τα οποία εναποθέτουν σε λείες επιφάνειες ή πάνω σε ανυψωμένα επίπεδα με βλάστηση.
Διαμένουν σε εύκρατα κλίματα στην Ευρώπη και στη δυτική και Κεντρική Ασία.
Είναι μεταναστευτικό είδος και τα περισσότερα ξεχειμωνιάζουν στην Αφρική ή στη νότια Ασία. Μερικά, ακόμα και το χειμώνα, παραμένουν στα ηπιότερα κλίματα της κατηγορίας τους, όπως για παράδειγμα στη νότια Ισπανία και νότιο Αγγλία.
Τρέφονται σε ρηχά υφάλμυρα νερά ή σε λασπώδη αβαθή συχνά σαρώνοντας με το ράμφος τους την περιοχή αναζήτησης τροφής. Δείχνουν προτίμηση στα οστρακόδερμα και στα έντομα.
Το κάλεσμά τους χαρακτηρίζεται από ένα δυνατό ήχο (klute-klute-klute).
Η Αγγλική και επιστημονική του ονομασία προέρχονται από το μαύρο λοφίο του, καθώς κάποτε το φορούσαν οι εκπρόσωποι των δικαστικών σωμάτων στην Ευρώπη.
Το είδος αυτό εξαφανίστηκε στην Μεγάλη Βρετανία κάποια στιγμή στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο επιτυχής επανά-εποικισμός του, που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, οδήγησε στην υιοθέτηση του λογότυπού του από την Βασιλική Κοινότητα για την Προστασία των Πτηνών.
Η Αβοκέτα είναι ένα από τα είδη για τα οποία ισχύει η Συμφωνία για την Διατήρηση των Υδρόβιων Αφρικανικό – Ευρασιατικών Μεταναστευτικών Πτηνών.

ένας Καλαμοκανάς (Himantopus himantopus)

Ο Καλαμοκανάς ανήκει στην τάξη των Χαραδριόμορφων και στην οικογένεια Ανωραμφίδες.
Είναι μεγάλος, όπως ένας γλάρος, με πόδια όμως πολύ μακριά κόκκινα. Όταν πετάει περνούν ακόμη και την ουρά του (18 εκ. περ.). Έχει φτερά μαύρα και το κάτω μέρος λευκό. (38 εκ.). Το καλοκαίρι το αρσενικό έχει τη ράχη και το πάνω μέρος του κεφαλιού μαύρα. Η θηλυκιά έχει το κεφάλι και το λαιμό λευκά.
Ζει σε έλη, λιμνοθάλασσες και βάλτους.
Τρέφεται με έντομα, νύμφες, σκουλήκια και αυγά ψαριών.
Φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος κοντά στο νερό. Γεννάει το Μάιο 3 ως 4 αυγά πρασινο-λαδί με κηλίδες γκρι ανοιχτές. Τα κλωσσούν και τα δύο φύλλα για 22 έως 26 ημέρες. Τα νεαρά είναι ικανά να πετάξουν μετά από 28 ημέρες.
Τον Καλαμοκανά τον λένε επίσης Αδραχτά και Άτρακτο
http://birdwatching-birdgardening.blogspot.com/2009/05/himantopus-himantopus.html
Ο Καλαμοκανάς είναι ένα μεγάλο καλοβατικό πτηνό που ανήκει στην οικογένεια Recurvirostridae των αβοκετών. Τα ενήλικα άτομα έχουν μήκος 33-36 εκατοστά. Έχουν μακριά ροζ πόδια, μακρύ και λεπτό ράμφος μαύρου χρώματος και είναι ατά κύριο λόγο λευκά με σκούρο λοφίο και πλάτη.

Ταξινομικά, το συγκεκριμένο πτηνό ανήκει στην κατηγορία των μαχητικών πουλιών: κάποιες πηγές θεωρούν ότι υπάρχουν μέχρι και πέντε διακριτά είδη. Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για υπό είδη. Οι πέντε μορφές που μπορεί να συναντήσει κανείς είναι οι ακόλουθες:

-Το είδος Himantopus himantopus himantopus, το οποίο συναντάται στις περισσότερες θερμές περιοχές της νοτίου και νοτιοανατολικής Ευρώπης, της νοτίου Ασίας και της βορείου Αφρικής.

-Ο Black – necked stilt, ο οποίος μπορεί να εντοπιστεί σε περιοχές που περιλαμβάνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και φτάνουν μέχρι τα νοτιότερα σημεία της Νοτίου Αμερικής. Έχει μαύρο κεφάλι με ένα λευκό σημάδι πάνω στο μάτι. Είναι καταγεγραμμένο ως Himantopus mexicanus στον κατάλογο της Sibley-Monroe.

-Το είδος της νοτίου Αμερικής melanurus είναι μεγαλύτερο από το mexicanus και συχνά έχει ένα λευκό στέμμα γύρω από το κεφάλι. -Το σπάνιο και υπό εξαφάνιση είδος που ονομάζεται knudseni της Χαβάης καλύπτεται από μαύρο φτέρωμα που ξεκινά από το κεφάλι και φτάνει μέχρι και το λαιμό, γεγονός που το διαφοροποιεί από τα άλλα είδη της Αμερικής.

-Το είδος leucocephalus, βρίσκεται στη νοτιοανατολική Ινδονησία και στην Αυστραλία και έχει λευκό κεφάλι.

Οι τόποι διαβίωσης όλων των παραπάνω ειδών είναι τα έλη, οι αβαθείς λίμνες και οι μικρές λίμνες, Οι φωλιές τους βρίσκονται κοντά στο νερό σε άγονα σημεία. Πολλές φορές τα πτηνά αυτά έχουν ομαδικές φωλιές, συχνά μαζί με τις αβοκέτες.
Μερικοί πληθυσμοί Καλαμοκανάδων είναι μεταναστευτικοί και κινούνται προς τις ακτές του ωκεανού κατά τους χειμερινούς μήνες. Τα πουλιά αυτά βρίσκουν την τροφή τους μέσα στην άμμο και στο νερό. Τρέφονται κατά κύριο λόγο με έντομα και οστρακόδερμα.
Ο Καλαμοκανάς είναι ένα από τα είδη που προστατεύονται από την Συμφωνία για την Προστασία και Διατήρηση των Υδρόβιων Αφρικανό - Ευρασιατικών Μεταναστευτικών Πτηνών (AEWA).

μια κουκουβάγια μας παρατηρεί μέσα από τα μπάζα και τα σκουπίδια...

ένας μυοκάστορας με μια αρμαθιά χόρτα στο στόμα....κάτι ετοιμάζει!!

ένας Στρειδοφάγος (Haematopus ostralegus - Oystercatcher)

Ο στρειδοφάγος είναι ένα πολύ όμορφο μεσαίου μεγέθους πουλί με κατακόκκινο ράμφος και πόδια. Ανήκει στα παρυδάτια, μια κατηγορία πουλιών που προτιμούν τα ρηχά νερά και τρέφονται από τους μικροοργανισμούς που βρίσκονται μέσα στη λάσπη. Όλα τα παρυδάτια πουλιά περπατούν για την αναζήτηση της τροφής τους στα ρηχά νερά, γι’ αυτό κι έχουν συνήθως μακρυά πόδια. Το σχήμα και το μήκος του ράμφους τους παίζουν καθοριστικό ρόλο στο είδος της τροφής τους. Ο στρειδοφάγος, όπως λέει και το όνομά του, τρέφεται με δίθυρα (δηλαδή με όστρακα όπως μικρά μύδια, στρείδια κ.α.) τα οποία μπορεί να ανοίξει με το ράμφος του που έχει ειδικό σχήμα για το σκοπό αυτό.

Ένας Λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta)

Χειμερινός επισκέπτης σε μικρούς αριθμούς, κοινός μετανάστης. Απαντάται συνήθως σε ρηχές λίμνες, λιμνοθάλασσες και ομαλά ρέοντα ποτάμια ή ρέματα. Επίσης, σε υφάλμυρες εκβολές και αλμυρά παράκτια νερά.
Συχνάζει ακόμα σε πλημμυρισμένες περιοχές και εφήμερους ή κυμαινόμενης στάθμης υδάτινους όγκους όπως στις αλυκές και στις αρδευόμενες περιοχές. Προτιμά νερά ανοιχτά χωρίς καθόλου βλάστηση ή και με χαμηλή ή επιπλέουσα υδρόβια βλάστηση. Τρέφεται κυρίως με μικρά ψάρια, αμφίβια, έντομα και τις προνύμφες τους. Επίσης, με καρκινοειδή, σαύρες, σκουλήκια, σαλιγκάρια, μικρά θηλαστικά και φίδια. Κινδυνεύει από παράνομη θήρευση.
Kostas Kastaniotis