«Παλιά το χωριό είχε 500 ανθρώπους και στο σχολείο πήγαιναν 80 παιδιά.
Τώρα μένω εγώ και ο Αλβανός φύλακας».
Το χωριό σφύζει από ζωή τα καλοκαίρια, όταν οι παλαιοί κάτοικοι επιστρέφουν για να κάνουν τις διακοπές τους.Βγαίνω στην αυλή, πάω λίγο πιο έξω στο δάσος και προσπαθώ να διώξω τους λύκους και τις αρκούδες που μαζεύονται.
Πέρυσι μια αγέλη λύκων έφαγε δύο γαϊδουράκια. Δεν τα πρόλαβα, βγήκαν στο δάσος, τα περικύκλωσαν και τους επιτέθηκαν.
Κάπως έτσι περνάνε οι μέρες εδώ πάνω στο βουνό».
Αν για κάποιους αυτά που περιγράφει ο Γιάννης Δεληγιάννης, 77 ετών, είναι σκηνές από ντοκιμαντέρ στο Αnimal planet, για εκείνον είναι στιγμές από την καθημερινότητά του.
Τα τελευταία επτά χρόνια ζει στην Αετομηλίτσα Ιωαννίνων στον Γράμμο, σε υψόμετρο 1.490, που είναι ένα από τα δεκάδες ορεινά χωριά των οποίων οι κάτοικοι, ιδιαίτερα τον χειμώνα, μετριούνται στα δάχτυλα.
Αυτοί οι ερημίτες δεν έχουν στην καθημερινότητά τους τη βιασύνη και το στρες των ανθρώπων της πόλης, δεν τους λείπουν όμως ούτε οι ασχολίες ούτε τα ενδιαφέροντα.
Το όνειρο
Ο χειμώνας όμως είναι δύσκολος για τον κ. Δεληγιάννη και τον Αλβανό φύλακα με τη γυναίκα του.
Ο κ. Δεληγιάννης μάλιστα επέστρεψε για να απολαμβάνει αυτή την ζωή έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας στη Θεσσαλονίκη, όπου διέμενε και διατηρούσε ταβέρνα.
«Αυτό που ονειρευόμουν πάντα ήταν όταν πάρω τη σύνταξή μου να έρθω και να μείνω στο χωριό.
Δεν μου λείπει τίποτα, τα έχω όλα.
Αν χρειαστώ κάτι κατεβαίνω με το αυτοκίνητο στα Γιάννινα.
Και φυσικά δεν φοβάμαι.
Πιο πολύ με φοβίζουν οι άνθρωποι από ό,τι τα άγρια ζώα».
epirusgate
0 Σχόλια