Λέγεται πως η λέξη «λεσβία», η οποία βεβαίως αντιπροσωπεύει την γυναίκα εκείνη που νιώθει ερωτική έλξη για άλλες γυναίκες, επικράτησε χάρη στην ποιήτρια Σαπφώ η οποία καταγόταν από την Λέσβο και της οποίας η καρδιά δεν χτυπούσε για τους άντρες. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή πάντως, η Σαπφώ ήταν τρελά ερωτευμένη με τον Φάωνα τον Μυτιληναίο και για χάρη του αυτοκτόνησε, επειδή δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά της. Πριν κάποια χρόνια, μάλιστα, εκδικάστηκε η υπόθεση τριών κατοίκων του νησιού που ζήτησαν να απαγορευθεί ο όρος «λεσβιασμός» διότι θεωρούν πως προσβάλλει το νησί τους (για την ιστορία, η απόφαση δεν ήταν ευνοϊκή για εκείνους). Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι η γυναικεία ομοφυλοφιλία, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Αφού υπάρχει όμως, πού ακριβώς βρίσκεται; Γιατί ενώ τα περιοδικά έχουν γεμίσει από gay άντρες, οι gay γυναίκες δεν φαίνονται πουθενά; Απλά είναι τα πράγματα: Η σεξουαλικότητα είναι κάτι καταπιεσμένο γενικά στις γυναίκες και όχι μονάχα στις λεσβίες. Ως γυναίκα λοιπόν, ακόμη και ετεροφυλόφιλη, υπόκεισαι πολλές σε ένα σωρό διακρίσεις και προκαταλήψεις λόγω του φύλου σου. Αν έχεις καλή θέση στην εταιρία, τότε σίγουρα έκατσες σε καθετί αρσενικό κυκλοφορεί στον εργασιακό σου χώρο, ακόμη και στο παιδί που φέρνει τους καφέδες. Αν ο άντρας σου έχει λεφτά τότε σίγουρα τον παντρεύτηκες από συμφέρον. Αν δεν έχει λεφτά τότε πάλι από συμφέρον τον παντρεύτηκες για να είσαι εσύ αυτή που θα κάνει κουμάντο. Σκέψου λοιπόν, πόσα περισσότερα σχόλια και κριτική είναι αναγκασμένη να υποστεί μια ομοφυλόφιλη γυναίκα, η οποία δημοσιοποιεί την σεξουαλική της επιλογή. Το χειρότερο από όλα, είναι ότι η επιθετική και ερειστική στάση προέρχεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις και από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα, όπως η μανούλα ή ο μπαμπάκας.
Οι αόρατες λεσβίες
Αν και υπάρχει επιθυμία από μεγάλη μερίδα του κοινού να ξεκινήσει ευρύς διάλογος για την ομοφυλοφιλία (γυναικεία ή αντρική), η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της ανατριχιάζει στο άκουσμα λέξεων όπως «λεσβία» ή «gay». Οι τρεις βασικές αρχές «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» δεν σηκώνουν και πολλή αμφισβήτηση και οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτές, είτε περιθωριοποιείται είτε στιγματίζεται. Τι κάνουν λοιπόν οι λεσβίες για να προφυλάξουν τους εαυτούς τους; Απλά σιωπούν και κυκλοφορούν γύρω μας μυστικά και χωρίς πολλά – πολλά. Ακόμη και συγκριτικά με την αντρική ομοφυλοφιλία, η γυναικεία είναι απίστευτα «ριγμένη». Θαρρείς και δεν υπάρχει καν. Λες και δεν υπάρχουν τέτοια ζευγάρια γύρω μας. Οι ομοφυλόφιλοι και οι gay δημιουργούν συνειρμούς για άντρες που φοράνε ροζ μπλούζες και ανταλλάσσουν φιλιά ενώ πολύ σπανιότερα σκέφτεται κανείς δύο γυναίκες σε τέτοια θέση. Ακόμη και η οικογένεια που κάνει γιο έχει από πολύ νωρίς τον φόβο «μήπως βγει το παιδί χαλασμένο και αρχίσει να παίζει με τις κούκλες» ενώ για την κόρη κανείς δεν προβληματίζεται μήπως «καταντήσει» λεσβία. Ο λεσβιασμός λοιπόν ΔΕΝ υπάρχει! Και στις περιπτώσεις που υπάρχει είναι κάτι αόρατο, σαν τα τζάμια που ψεκάστηκαν με άζαξ.
Πάλι καλά να λες . . .
Πιθανολογείται βεβαίως πως ζούμε καλύτερες εποχές πλέον. Ενώ στον αρχαίο ελληνικό κόσμο υπήρχε ανοχή της ομοφυλοφιλίας, στα βυζαντινά χρόνια η κατάσταση άλλαξε άρδην. Στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ο πόλεμος και το μένος ενάντια στους gay ήταν άνευ προηγουμένου. Με μια απλή καταγγελία, ακόμη και άνθρωποι αθώοι, οδηγούνταν σε μαρτυρικό θάνατο. Η ποινή για το «αδίκημα» της ομοφυλοφιλίας ήταν ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων, η εισαγωγή αιχμηρών αντικειμένων σε αυτά και η διαπόμπευση. Αναφορικά με τη γυναικεία ομοφυλοφιλία, είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι απουσιάζει πλήρως από τα νομικά κείμενα του Βυζαντίου. Και πάλι μία αόρατη υπόθεση λοιπόν. Περισσότερο φαίνεται ότι ανησυχούσαν οι πατέρες της εκκλησίας για τις μοναχές, μιας και στα μοναστήρια είχαν θεσπιστεί ειδικές τιμωρίες για όσες καλόγριες είχαν ανησυχίες. Στις εξομολογήσεις, οι τελευταίες δέχονταν ερωτήσεις όπως: «κοιμήθηκες με κάποια γυναίκα;» ή και πιο αστείες ακόμη, όπως «έπιασες το στήθος της;» και αν οι απαντήσεις ήταν θετικές τότε επιβάλλονταν κάποια ποινή που περιλάμβανε από νηστεία 40 ημερών μέχρι ακοινωνησία 2 ετών και περίπου 100 μετάνοιες ημερησίως. Είναι πάντως ξεκάθαρο, ότι η γυναικεία ομοφυλοφιλία δεν θεωρούνταν τόσο μεμπτή όσο η ανδρική.
Τι λέει ο . . . γιατρός
Μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα έλαβε χώρα πριν δύο χρόνια στη Στοκχόλμη, με σκοπό να ρίξει φως στο μείζον ερώτημα: γεννιέσαι ή γίνεσαι ομοφυλόφιλος; Τα αποτελέσματα είναι άκρως ενδιαφέροντα και κάνουν τη ζυγαριά να κλίνει προς την πρώτη εκδοχή. Το πείραμα είχε ως εξής: Η Δρ Ιβάνα Σάβιτς και οι συνεργάτες της ζήτησαν από 12 λεσβίες και 12 ετεροφυλόφιλες γυναίκες να μυρίσουν δύο στεροειδείς ουσίες που πιστεύεται ότι είναι φερομόνες, δηλαδή ουσίες που πυροδοτούν σεξουαλική έλξη: Το στεροειδές EST, ένα παράγωγο του οιστρογόνου το οποίο ανιχνεύεται στα γυναικεία ούρα, και το AND, ένα παράγωγο της προγεστερόνης που παράγεται στον ιδρώτα των ανδρών. Ενώ οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες θεωρούσαν εξίσου ευχάριστη την οσμή και των δύο χημικών, οι λεσβίες και οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες προτιμούσαν τη γυναικεία φερομόνη. Άνδρες και λεσβίες συχνά θεωρούσαν απωθητική την ανδρική φερομόνη, ενώ στις ετεροφυλόφιλες γυναίκες συνήθως ίσχυε το αντίθετο. Διαφορές εντοπίστηκαν και με τομογραφίες εγκεφάλου την ώρα που οι εθελοντές μύριζαν τα δείγματα: Στους ετεροφυλόφιλους άνδρες η ανδρική φερομόνη πυροδοτούσε την περιοχή του εγκεφάλου που αναλαμβάνει την αίσθηση της οσμής, ενώ η θηλυκή ορμόνη ενεργοποιούσε τον υποθάλαμο, μια περιοχή που σχετίζεται με τη σεξουαλική διέγερση. Στις ετεροφυλόφιλες γυναίκες παρατηρήθηκε το αντίστροφο. Επομένως, όπως φαίνεται, όταν οι λεσβίες εκτέθηκαν σε συγκεκριμένα χημικά του ανδρικού ιδρώτα, ο εγκέφαλός τους αντέδρασε περίπου όπως ο εγκέφαλος ετεροφυλόφιλων αντρών και σε κάθε περίπτωση – και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα της έρευνας – οι ομοφυλόφιλες και οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες παρουσίασαν διαφορετικές εγκεφαλικές αντιδράσεις κατά την έκθεσή τους σε αρσενικά χημικά μηνύματα. Έτσι, αν και η έρευνα αυτή δεν αποδεικνύει ότι η ομοφυλοφιλία οφείλεται σε γενετικές διαφορές στη δομή του εγκέφαλου, ενισχύει την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία έχει πράγματι βιολογική βάση. Ωστόσο, οφείλουμε να συμπληρώσουμε ότι η ερμηνεία των αποτελεσμάτων περιπλέκεται από το γεγονός πως ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν αντιδρά στις φερομόνες. Παρόλα αυτά, το 2000, Αμερικανοί ερευνητές υποστήριξαν ότι ανακάλυψαν το γονίδιο ενός υποδοχέα φερομονών που βρίσκεται στην ανθρώπινη μύτη.
Τι λέει ο . . . παπάς
Η εκκλησία βέβαια ποτέ δεν έπαψε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία σοβαρή αρρώστια. Η αμετακίνητη θέση της είναι πως είτε είναι αντρική είτε γυναικεία, αποτελεί μια σοβαρή ερωτική παρεκτροπή. Πιο συγκεκριμένα, θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αμαρτίες και βλασφημία μπροστά στον ίδιο το Θεό. Στην ιστοσελίδα του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», αναφέρεται κατά λέξη: «Ομοφυλοφιλία και σοβαρότητα είναι δύο έννοιες αντίθετες. Για τον ισχυρισμό πως η προσωπική ζωή του καθενός είναι απαραβίαστη και κατά συνέπεια το σώμα μας, μας ανήκει και μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε, υπάρχει αντίλογος: Η ερωτική μας συμπεριφορά, εφόσον κατ’ ανάγκη προϋποθέτει και δεύτερο πρόσωπο, παύει να είναι προσωπική υπόθεση. Το σώμα μας είναι προϊόν κοινωνίας των γονέων μας, αυτό σημαίνει ότι ανήκει στην κοινωνία που το δημιούργησε. Το σώμα του άνδρα ανήκει στη σύζυγό του και το σώμα της γυναίκας ανήκει στο σύζυγό της και οι δύο μαζί ανήκουν στα παιδιά τους και όλοι αυτοί ανήκουν στην ανθρώπινη φύση και τελικά η ανθρώπινη φύση ανήκει στο Θεό που τη δημιούργησε». Ο κυριότερος ενδοιασμός όμως, προκύπτει από το γεγονός ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί: «Η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη σχέση και δε μπορεί να εξυπηρετήσει το σκοπό του έρωτα που είναι η αλληλοσυμπλήρωση του άρρενος και του θήλεως, ως επί μέρους στοιχεία της ανθρώπινης φύσεως, η παραγωγή έργου, η ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και η δι’ αυτού γέννηση νέου ανθρώπου». Ελπίζουμε πάντως, ότι το τέλος του κόσμου δεν θα έρθει εξαιτίας των gay και των λεσβιών.
Η λανθασμένη άποψη των αντρών
Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η υπέρτατη φαντασίωση των αντρών είναι δύο γυναίκες που κάνουν σεξ μπροστά του (και στη συνέχεια βέβαια κάνουν μία extra περιποίηση και στον ίδιο). Η ιδέα των γυναικείων κορμιών που χαϊδεύονται είναι από μόνη της αρκετή για να πάρει φωτιά το κρεβάτι. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός πως η γυναικεία ομοφυλοφιλία υπάρχει για τους άντρες μέσα από το πορνό, όπου οι εικόνες που παρουσιάζονται υπαγορεύονται από τις ίδιες τις αντρικές φαντασιώσεις. Έτσι, στο μυαλό τους οι λεσβίες είναι γυναίκες που κυκλοφορούν με στρινγκ και ζαρτιέρες και όλη την ώρα θέλουν να βρίσκονται στο κρεβάτι, κάνοντας παιχνίδια. Έφτασε η ώρα να μάθουν την αλήθεια, γι’ αυτό κορίτσια δείξτε αυτό το άρθρο στους φίλους σας. Οι λεσβίες είναι γυναίκες όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι: Εργάζονται, πηγαίνουν για ψώνια, ταξιδεύουν, βλέπουν τηλεόραση, μαγειρεύουν και συγυρίζουν το σπίτι τους. Όταν κάνουν σεξ, το κάνουν με τη σύντροφό τους και όχι μπροστά σε κάποιον άντρα. Οι γυναίκες που κάνουν σεξ μεταξύ τους μπροστά σε κάποιον άντρα, το κάνουν απλά για να έχουν κάποια περισσότερο extreme εμπειρία ή επειδή έχουν πληρωθεί γι’ αυτό. Πολλά φιλιά! PS: Αυτό θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Λένε πως η ομοιοπαθητική έχει αποτελέσματα επειδή επιδρά θετικά στην ψυχολογία του ασθενούς, ο οποίος αυθυποβάλλεται. Πήγα για πρώτη φορά στον συγκεκριμένο ομοιοπαθητικό και όταν μου έδωσε δύο χάπια, από μέσα μου ειρωνεύτηκα την κατάσταση. Σχεδόν τον κορόιδεψα. Λέω "πήρα τόσα φάρμακα και δεν έγινα καλά και αυτός προσπαθεί να μου πει ότι με δύο χαπάκια θα συνέλθω"; Τα χαπάκια τα άνοιξα και μασούλησα το απειροελάχιστο περιεχόμενο, απολύτως πεπεισμένη ότι δεν θα δω αποτέλεσμα. Λίγες ώρες μετά άρχισα να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Πόναγαν πολύ οι μύες των άκρων μου και ήθελα απεγνωσμένα να ξαπλώσω. Έπεσα για ύπνο το απόγευμα και ξύπνησα κάθιδρη στις 23:30 το βράδυ. Το κορμί μου έσταζε από τον ιδρώτα. Άλλαξα ρούχα και άνοιξα έναν τόνο γιατί πεινούσα πολύ. Περιέργως ένιωθα καλά. Έβαλα θερμόμετρο και η θερμοκρασία μου έπειτα από έναν μήνα ήταν κανονική. Πάνε τέσσερις μέρες που είμαι καλά. leaveyourmyth.
0 Σχόλια