Ήταν Αύγουστος 1996 και η Σοφία, 24 χρονών τότε, ταξίδευε για διακοπές με τον αρραβωνιαστικό της, όταν το αυτοκίνητό τους ξέφυγε από την πορεία του και κατέληξε στον γκρεμό.
Λίγες ημέρες αργότερα, οι γιατροί της ανακοίνωσαν ότι ....
δεν θα ξαναπερπατήσει.
"Το σοκ κράτησε ένα 24ωρο. Τόσο χρειάστηκε να το χωνέψει ο εγκέφαλός μου.
Μετά είπα: "αυτά είναι τα δεδομένα, κοίτα τι θα κάνεις".
Δέκα χρόνια μετά, η Σοφία έχει παντρευτεί και έχει χωρίσει, μένει μόνη της, εργάζεται ως υπεύθυνη πιστώσεων στην πολυεθνική Tetrapak, βγαίνει με τους φίλους της, οδηγεί και όλα αυτά από την καρέκλα της.
Στο κέντρο αποκατάστασης στη Σουηδία όπου πέρασε έξι μήνες, οι γιατροί έμειναν άναυδοι, ήταν η μόνη που έκανε μία συνεδρία ψυχολογικής υποστήριξης, "και αυτή για να πειστούν ότι δεν την χρειάζομαι".
Γραμματέας πριν από το ατύχημα, θα μπορούσε να κάνει τα χαρτιά της για να μπει στο Δημόσιο, όμως "δεν ήθελα να βαράω σφραγίδες.
Ξεκίνησα στην Τετραπάκ από τη ρεσεψιόν και κατάφερα να ανέβω.
Με την έλευση του νέου διευθυντή οργανώσαμε το τμήμα πιστώσεων.
Η ζωή μου συνεχίστηκε από εκεί που την είχα αφήσει πριν από το ατύχημα.
Δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο"
Είναι επόμενο να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν.
"Αν ξαναπερπατάγαμε οι άνθρωποι που έχουμε κάτσει σε αυτήν την καρέκλα θα ήμασταν σούπερμαν. Δεν θα κουραζόμουν ποτέ, θα ήμουν ξύπνια 24 ώρες.
Σε αυτήν καταλαβαίνεις τις τεράστιες δυνάμεις του. Και οι αγωνίες της, ίδιες με όλων των γυναικών.
"Θα ήθελα να ξαναπαντρευτώ, και μανούλα να γίνω, αλλά οι ηλικίες είναι περίεργες.
Η μοναξιά που νιώθω καμία φορά, να ξέρεις, δεν είναι απόρροια της καρέκλας.
Έχουν κάνει όλοι οικογένεια και το μπακούρι δεν χωράει στη ζωή τους.
Ειδικά η γυναίκα - μπακούρι..."
(Μ.Ν) "Κ"
0 Σχόλια