Πριν ενάμιση χρόνο είχε ένα ατύχημα και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση και να μείνει ένα διάστημα μακριά από το θέατρο.
Τότε είχε επανέλθει είχε δηλώσει: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το θέατρο. Η υγεία μου έχει βελτιωθεί και περιμένω τη στιγμή που θα επιστρέψω στη σκηνή. Δεν είναι εύκολο να κάθεσαι στον καναπέ. Ο καναπές προμηνύει ότι περιμένεις τον θάνατο».
Έχετε κάνει δική σας οικογένεια;
«Δεν είμαι παντρεμένος, έχω εξ αγχιστείας εγγόνια από τον ανιψιό μου. Είμαι μόνος από επιλογή. Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν παντρεύτηκα ή έκανα παιδιά. Ξέρετε πόσες φορές πιάνω τον εαυτό μου να είμαι αγράμματός και άσχετος; Ακούω ότι "Η Τζίνγκα Ντελαγκουργκούγκα έκανε αυτό" και αναρωτιέμαι "Ποια είναι αυτή πάλι;". Ονόματα που δεν ξέρω... ίσως είμαι εκτός. Τώρα τα πρόσωπα δεν ελκύουν μόνα τους. Αν το θεατρόφιλο, κοινό ακούσει για μια καλή παράσταση, θα σπεύσει. Έχουμε ευτελιστεί από μόνοι μας πάρα πολύ. Καριέρες εξαντλούνται μέσα σε 1 -2 χρόνια. Φέρτε μου έναν που να δουλεύει 57 χρόνια στο θέατρο. Για να δούμε πόσο θα αντέξουν αυτά τα παιδιά. Κάποιοι ξεχωρίζουν και είναι πολύ σημαντικοί, αλλά δεν τους ξέρει κανένας. Έχουν αφοσιωθεί σε αυτό που έδωσα κι εγώ όλη μου τη ζωή που λέγεται υψηλή τέχνη του θεάτρου».
Ένα παιδί θα θέλατε να υπήρχε στη ζωή σας;
«Δεν μου έχει λείψει ένα παιδί, γιατί έχω δύο υπέροχα εγγόνια, τον Δημητράκη και την Τζωρτζίνα, από τον ανιψιό μου, που με αγαπούν και τα αγαπώ πολύ. Δεν θα μπορούσα να αφοσιωθώ όσο θα ήθελα σε ένα δικό μου παιδί. Δεν αισθάνομαι την έλλειψη. Δεν έχω μοναξιά, έχω μοναχικότητα, την οποία έχω διαλέξει. Το βρίσκω υπέροχο να γυρνάω το βράδυ, να κλείνεις την πόρτα πίσω σου και να μην έχεις κανέναν να σε ρωτήσει: "Πού ήσουν; Τι έκανες;". Αυτό το είχα πάντα στη ζωή μου. Είμαι , συνειδητοποιημένος και γεμάτος. Το να έχεις την ικανότητα σε μια απελπισμένη και δύσκολη στιγμή σου να ανατρέχεις στα σονέτα του Σαίξπηρ και να βρίσκεις παρηγοριά, αυτό είναι θείο δώρο»
0 Σχόλια