Εμπνευστής της ήταν ο Alfred Witte ο οποίος αν και άριστος γνώστης της κλασικής αστρολογίας, είχε διαπιστώσει μια επισφάλεια στις προβλέψεις μέσω της αυτής και έτσι εμπνεύστηκε την Uranian Astrology.
O Witte ξεκίνησε την καριέρα του ως αστρολόγος γύρω στο 1913. Θα πρέπει να γίνει γνωστό στο αναγνωστικό κοινό πως ο Witte δεν ήταν επαγγελματίας αστρολόγος μιας και υπηρετούσε ως τοπογράφος στην Πολεοδομία του Αμβούργου.
Το 1919 γίνεται μέλος της ομάδας Κέπλερ στο Αμβούργο και τότε έρχεται σε επαφή με τον Friedrich Sieggrun όπου αναπτύσσεται μια μακροχρόνια φιλία και συνεργασία.
Το έτος 1923 στην Λειψία που έλαβε χώρα το 2ο συνέδριο Αστρολογίας θεσπίστηκε και κατοχυρώθηκε η Uranian Astrology μέσω εκτενούς παρουσίας της στο κοινό.
Η Uranian Astrology ανεξαρτητοποιήθηκε από την κλασσική, ως Σχολή του Αμβούργου (Hamburger Schule ή Astrologenverein Hamburger Schule κατά το ορθότερο ) στις 31/10/1925 στις 21:45:51 στην πόλη του Αμβούργου. Εκεί συνέπεσαν και συναντήθηκαν μεγάλες προσωπικότητες της Αστρολογίας όπως οι, Alfred Witte, Ludwig Rudolph, Friedrich Sieggrun, and Dr Hubert Korsch, Reinhold Ebertin, Herman Lefeldt όπου ανέπτυξαν την θεωρία της Uranian Astrology η όποια στην Γερμανία αποκαλείται «Astrologie der Zukunft» δηλαδή «Αστρολογία του Μέλλοντος».
Η αρχή του μαθηματικού-γεωμετρικού μοντέλου της έγινε επί του κύκλου των 360ο μοιρών αλλά το ανήσυχο και ιδιαίτερα πρωτοποριακό μυαλό του Alfred Witte κατάφερε να «συλλάβει» τον κύκλο των 90ο μοιρών μια εξαιρετική πατέντα αφού καταργεί τα ζώδια και χρησιμοποιεί μόνο τις τετραπλότητες αυτών (παρορμητικά – σταθερά – μεταβλητά).
Στο μαθηματικό-γεωμετρικό μοντέλο της Uranian Astrology εκτός από τους κλασσικούς πλανήτες χρησιμοποιούνται 8 υποθετικοί πλανήτες, οι οποίοι είναι βαρυτικά – μαγνητικά κέντρα του διαστήματος. Ο ίδιος ο Witte είχε βρει τους Υποθετικούς πλανήτες Cupido, Hades, Zeus και Kronos. Αργότερα , περί τα 1924, ο Sieggrun εισάγει τους Apollon, Admetos, Vulkanus και Poseidon.
Το έτος 1935 κυκλοφορεί στην Γερμάνια το Regelwerk fur Planetenbilder) που περιέχει τους κλασσικούς πλανήτες (εκτός του Πλούτωνα) και τους υποθετικούς Cupido, Hades, Zeus and Kronos θεσπίζοντας έτσι τη Σχολή του Αμβούργου και εισάγοντας ένα νέο αστρολογικό λογισμό μέσω πλέον όχι όψεων αλλά πλανητικών εξισώσεων (μεσοδιαστημάτων).
Το 1940 κυκλοφορεί ο Reinhold Ebertin το βιβλίο The Kombination der Gestirneinfluße δηλαδή οι Συνδυασμοί Κοσμικών Επιρροών όπου περιέχει μεσοδιαστήματα χωρίς τους Υποθετικούς πλανήτες και έτσι αποσχίζεται από τη Σχολή του Αμβούργου και θεσπίζει την Τεχνική της Κοσμοβιολογίας.
O Witte μπαίνει υπό στενή παρακολούθηση από την Γκεστάπο και βάζει τέλος στην ζωή του δια απαγχονισμού, το 1941. Το 1946 ο Herman Lefeldt κυκλοφορεί το Regelwerkfur Planetenbilder όπου έχουμε την εισαγωγή και του Πλούτωνα αλλά και των υπολοίπων υποθετικών πλανητών Apollon, Admetos, Vulkanus and Poseidon που χρησιμοποιεί η Uranian Astrology.
Στην σημερινή εποχή «υπερδυνάμεις» στον χώρο της Uranian Astrology ή Σχολή του Αμβούργου θεωρούνται η Γερμανία και η Νέα Ζηλανδία ενώ αναπτύσσεται με γεωμετρική πρόοδο στις χώρες της Βαλτικής και στην γειτονική μας Ιταλία.
Στην Ελλάδα την Uranian Astrology την χρησιμοποιώ τα τελευταία 15 χρόνια ενώ πρώτος τη γνωστοποίησε στο κοινό ο αείμνηστος Δρ Χρήστος Παίζης.
Μετά την ανακάλυψη του Poseidon, ήταν πολύ σύνηθες για τους αστρονόμους να υπολογίζουν υποθετικές τροχιές και νέων πλανητών. Οι τροχιές αυτών των υποθετικών πλανητών προήλθαν κοιτώντας πίσω από τα γεγονότα και τα διαγράμματα ώστε να συμπληρώσουν αυτούς που έλλειπαν. Οι πρώτοι τέσσερις πλανήτες προτάθηκαν από τον Witte μόνο και η δεύτερη τετράδα σε συνεργασία με τον Sieggrun. Οι πλανήτες είναι: ο Cupido, ο Άδης, ο Δίας, ο Κρόνος, Απόλλων, ο Άδμητος, ο Vulcanus και ο Poseidon. Ο ταχύτερος είναι ο Cupido, και ο αργότερος ο Ποσειδώνας .
Ο Cupido συμβολίζει τους κανόνες, τον γάμο, την οικογένεια, τις ομάδες, την κοινωνία, τις τέχνες, τις κλίκες και την υπεροψία.
Ο Άδης αντιπροσωπεύει τη φτώχεια, τη δυστυχία, τα σκουπίδια, την βρωμιά, τα μυστικά, τη μοναξιά, την αποσύνθεση, την αρχαιότητα, την υπηρεσία στην υψηλότερη ή χαμηλότερη αίσθηση.
Ο Δίας - άλλος Δίας από τον γνωστό Jupiter - σημαίνει την φωτιά, τα όπλα, το στρατό, τα μηχανήματα, την αντίληψη, τη δημιουργικότητα, την στοχευμένη δράση, το αυτοκίνητο και τις εμμονές .
Ο Κρόνος συμβολίζει τους κανόνες, την κυβέρνηση, την ευγένεια, την γνώση, την ανεξαρτησία, κάτι την ανωτερότητα.
O Απόλλων συμβολίζει την μεγάλη επιτυχία, την επέκταση, το πλήθος, τους ανοιχτούς χώρους, την ειρήνη, το εμπόριο, την επιστήμη, την διάνοια, την «μεγάλη εικόνα».
Ο Άδμητος αποτελεί την αρχή και το τέλος είναι «ο τροχός της ζωής», συμβολίζει την αντοχή, το βάθος, την εστίαση, την εξειδίκευση, τις πρώτες ύλες, τα ακίνητα, την στασιμότητα, τον θάνατο.
Ο Vulcanus έχει να κάνει με την μεγάλη δύναμη, την εξουσία, τις δυνατότητες, την μοίρα, το πεπρωμένο και τις βίαιες εκρήξεις.
Ο Poseidon συμβολίζει τη φώτιση και τη σοφία, τη δύναμη της ζωής, την πνευματικότητα, το φως, την καθολικότητα, την διαίσθηση, την διορατικότητα και την πνευματικότητα .
0 Σχόλια