12 Ιουνίου 1923, Αντιμάχεια
Απεβίωσε: 7 Σεπτεμβρίου 2018, ΚωςΗ γυναίκα που διέσωσε και διέδωσε το νησιώτικο τραγούδι!.....
Σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να προβάλλει τη μοναδική μουσική παράδοση των νησιών του Αιγαίου.
Μια δύσκολη προσπάθεια που, όμως, βρίσκει και στην εποχή μας, πρόσφορο έδαφος.
Η Άννα Σαρρή - Καραμπεσίνη γεννήθηκε στην Αντιμάχεια της Κω το
1923. Πήγε μέχρι την Δ΄τάξη του δημοτικού, "γιατί τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα", όπου οι Ιταλοί κατακτητές προσπαθούσαν να πνίξουν κάθε ελληνικό, ακόμη και τα τραγούδια που έλεγαν οι νησιώτες σε πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις.
Οι βιολιτζήδες, οι λαουτέρηδες και οι σαντουριέριδες έπαιζαν τα τραγούδια και τους σκοπούς των νησιών και η Άννα από μικρό παιδί τους συνόδευε..."Είχα καλή φωνή και πάντοτε με φώναζαν να πάω να τραγουδήσω τα τραγούδια που μου έμαθε ο πατέρας μου, που ήταν και ψάλτης και μάλιστα εγώ πήγαινα στην εκκλησία και τον βοηθούσα στην ψαλτική" λέει η κ. Καραμπεσίνη.
Όλα τα νησιώτικα τραγούδια που έμαθε στην παιδική και τη νεανική της ηλικίας, μπόρεσε να κρατήσει τα λόγια και τις μελωδίες στο μυαλό της και μετά την απελευθέρωση αποφάσισε να πάει το 1952 στην Αθήνα, να συναντήσει τον σπουδαίο μουσικολόγο Σίμωνα Καρρά, στα στούντιο της ΕΙΡ. Τραγούδησε το "καράβι - καραβάκι" ένα παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι και μόλις την άκουσε ο Καρράς είπε "Μωρέ αυτή είναι καλή!".
Από τότε άρχισε η συνεργασία της με την Ελληνική Ραδιοφωνία. Εντάχθηκε αμέσως στην χορωδία του Καρρά και έγινε "πρώτη φωνή" στα νησιώτικα τραγούδια, που τα περισσότερα ή σχεδόν όλα, ήσαν άγνωστα στην υπόλοιπη Ελλάδα....Μαζί της και η αδελφή της ΄Εφη Σαρρή, που κι αυτή "έχει καλή φωνή" και κάνουν ντουέτο.
Την ίδια εποχή εμφανίζεται και η Ειρήνη Κονιτοπούλου που μαζί με τον βιολιστή Στάθη Κοκιουλάρη από τη Νάξο αναδεικνύουν και προβάλλουν τα παραδοσιακά τραγούδια των Κυκλάδων.
Η φήμη της Άννας Σαρρή - Καραμπεσίσνη εξαπλώνεται σε ολόκληρη της Ελλάδα και το 1957 αποφασίζει να κυκλοφορήσει τον πρώτο μεγάλο δίσκο της.
΄Εχει τον τίτλο "Τα τραγούδια της Καραμπεσίνη" και σ αυτόν περιλαμβάνονται τραγούδια κυρίως από την Κω, που αργότερα έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως π.χ. "Έμαθα αρραβωνιάστηκες", "Περβολιαριά", "Παραπονιάρικό μου", "Όλες οι παπαρούνες", "Πάντα με σκέψη περπατώ", "Δυοσμαράκι" και άλλα. "Το τζιβαέρι", "Το μελαχρινάκι", "Το σ αγαπώ γιατί είσαι ωραία" και πολλά άλλα άγνωστα τραγούδια εκείνης της εποχής από τη Ρόδο, την Κάλυμνο, τη Λέρο και τα άλλα νησιά έγιναν μεγάλες επιτυχίες χάρις στην ΄Αννα.....
΄Ολα αυτά τα χρόνια της καλλιτεχνικής της δημιουργίας η Άννα κυκλοφόρησε 26 μεγάλους δίσκους και πολλούς μικρούς, ενώ έγραψε και 500 δικούς της στίχους που πολλοί έχουν μελοποιηθεί.
"Εγώ δεν εμφανίστηκα ποτέ σε νυχτερινό κέντρο, αλλά τραγουδούσα πάντα νησιώτικα σε χοροεσπερίδες, πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις, τις περισσότερες φορές χωρίς αμοιβή, αλλά σε διασκεδάσεις με παρέες και φίλους τραγουδούσα Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Βέμπο, ακόμα και ιταλικά τραγούδια που έμαθα κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κω" αποκαλύπτει η Άννα, που σήμερα στην προχωρημένη ηλικία της, συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να τραγουδά με την ίδια πάντα χαρακτηριστική φωνή της και φέτος το καλοκαίρι σε εκδήλωση στην ιδιαιτέρα πατρίδα της, ο κόσμος την θαύμασε βλέποντας την να κρατά πρώτη στη σούστα και να χορεύει σαν μια νεαρή κοπέλα!..
Σήμερα η Άννα ζει μόνη της στην πόλη της Κω. Ζει με τη σύνταξή της από το ΙΚΑ και τα πνευματικά δικαιώματα που παίρνει από την ΑΕΠΙ για τα τραγούδια της....
"Δυστυχώς σήμερα το νησιώτικο, αλλά και το δημοτικό τραγούδι δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε" λέει με παράπονο η Άννα, που συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι "ελάχιστα ακούγονται από τα κρατικά μέσα, ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί καθόλου δεν παίζουν την παραδοσιακή μας μουσική, που δεν περιλαμβάνεται πλέον στη σημερινή δισκογραφία"
Όπως επισημαίνει ότι οι νέοι μας και σήμερα "αγαπούν πολύ το νησιώτικο τραγούδι και το δείχνουν κάθε φορά στις διάφορες εκδηλώσεις που σηκώνονται και πρώτοι χορεύουν" και η Άννα με τον έμμετρο δικό της τρόπο τους αφήνει παρακαταθήκη.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε/ από τους νεαρούς μας/ να διατηρούνε ζωντανά/ τα τραγούδια και τους/Να μη χαθεί η σούστα μας/ ο συρτός και ο σιανός/ ο μπάλος, ο ροδίτικος/ και ο καλαματιανός/ Να τραγουδιέται πάντοτε/ τ όμορφο δυοσμαράκι μας/ καθώς η μπελαγιούλα μας/ και το μελαχρινάκι μας/θέλουμε τα τραγούδια μας/και εσείς να συνεχίσετε/ κι όπως εμείς τ αγαπήσαμε/ κι εσείς να τ αγαπήσετε.
Γιώργος Ζαχαριάδης
Σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να προβάλλει τη μοναδική μουσική παράδοση των νησιών του Αιγαίου.
Μια δύσκολη προσπάθεια που, όμως, βρίσκει και στην εποχή μας, πρόσφορο έδαφος.
Η Άννα Σαρρή - Καραμπεσίνη γεννήθηκε στην Αντιμάχεια της Κω το
1923. Πήγε μέχρι την Δ΄τάξη του δημοτικού, "γιατί τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα", όπου οι Ιταλοί κατακτητές προσπαθούσαν να πνίξουν κάθε ελληνικό, ακόμη και τα τραγούδια που έλεγαν οι νησιώτες σε πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις.
Οι βιολιτζήδες, οι λαουτέρηδες και οι σαντουριέριδες έπαιζαν τα τραγούδια και τους σκοπούς των νησιών και η Άννα από μικρό παιδί τους συνόδευε..."Είχα καλή φωνή και πάντοτε με φώναζαν να πάω να τραγουδήσω τα τραγούδια που μου έμαθε ο πατέρας μου, που ήταν και ψάλτης και μάλιστα εγώ πήγαινα στην εκκλησία και τον βοηθούσα στην ψαλτική" λέει η κ. Καραμπεσίνη.
Όλα τα νησιώτικα τραγούδια που έμαθε στην παιδική και τη νεανική της ηλικίας, μπόρεσε να κρατήσει τα λόγια και τις μελωδίες στο μυαλό της και μετά την απελευθέρωση αποφάσισε να πάει το 1952 στην Αθήνα, να συναντήσει τον σπουδαίο μουσικολόγο Σίμωνα Καρρά, στα στούντιο της ΕΙΡ. Τραγούδησε το "καράβι - καραβάκι" ένα παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι και μόλις την άκουσε ο Καρράς είπε "Μωρέ αυτή είναι καλή!".
Από τότε άρχισε η συνεργασία της με την Ελληνική Ραδιοφωνία. Εντάχθηκε αμέσως στην χορωδία του Καρρά και έγινε "πρώτη φωνή" στα νησιώτικα τραγούδια, που τα περισσότερα ή σχεδόν όλα, ήσαν άγνωστα στην υπόλοιπη Ελλάδα....Μαζί της και η αδελφή της ΄Εφη Σαρρή, που κι αυτή "έχει καλή φωνή" και κάνουν ντουέτο.
Την ίδια εποχή εμφανίζεται και η Ειρήνη Κονιτοπούλου που μαζί με τον βιολιστή Στάθη Κοκιουλάρη από τη Νάξο αναδεικνύουν και προβάλλουν τα παραδοσιακά τραγούδια των Κυκλάδων.
Η φήμη της Άννας Σαρρή - Καραμπεσίσνη εξαπλώνεται σε ολόκληρη της Ελλάδα και το 1957 αποφασίζει να κυκλοφορήσει τον πρώτο μεγάλο δίσκο της.
΄Εχει τον τίτλο "Τα τραγούδια της Καραμπεσίνη" και σ αυτόν περιλαμβάνονται τραγούδια κυρίως από την Κω, που αργότερα έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως π.χ. "Έμαθα αρραβωνιάστηκες", "Περβολιαριά", "Παραπονιάρικό μου", "Όλες οι παπαρούνες", "Πάντα με σκέψη περπατώ", "Δυοσμαράκι" και άλλα. "Το τζιβαέρι", "Το μελαχρινάκι", "Το σ αγαπώ γιατί είσαι ωραία" και πολλά άλλα άγνωστα τραγούδια εκείνης της εποχής από τη Ρόδο, την Κάλυμνο, τη Λέρο και τα άλλα νησιά έγιναν μεγάλες επιτυχίες χάρις στην ΄Αννα.....
΄Ολα αυτά τα χρόνια της καλλιτεχνικής της δημιουργίας η Άννα κυκλοφόρησε 26 μεγάλους δίσκους και πολλούς μικρούς, ενώ έγραψε και 500 δικούς της στίχους που πολλοί έχουν μελοποιηθεί.
"Εγώ δεν εμφανίστηκα ποτέ σε νυχτερινό κέντρο, αλλά τραγουδούσα πάντα νησιώτικα σε χοροεσπερίδες, πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις, τις περισσότερες φορές χωρίς αμοιβή, αλλά σε διασκεδάσεις με παρέες και φίλους τραγουδούσα Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Βέμπο, ακόμα και ιταλικά τραγούδια που έμαθα κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κω" αποκαλύπτει η Άννα, που σήμερα στην προχωρημένη ηλικία της, συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να τραγουδά με την ίδια πάντα χαρακτηριστική φωνή της και φέτος το καλοκαίρι σε εκδήλωση στην ιδιαιτέρα πατρίδα της, ο κόσμος την θαύμασε βλέποντας την να κρατά πρώτη στη σούστα και να χορεύει σαν μια νεαρή κοπέλα!..
Σήμερα η Άννα ζει μόνη της στην πόλη της Κω. Ζει με τη σύνταξή της από το ΙΚΑ και τα πνευματικά δικαιώματα που παίρνει από την ΑΕΠΙ για τα τραγούδια της....
"Δυστυχώς σήμερα το νησιώτικο, αλλά και το δημοτικό τραγούδι δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε" λέει με παράπονο η Άννα, που συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι "ελάχιστα ακούγονται από τα κρατικά μέσα, ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί καθόλου δεν παίζουν την παραδοσιακή μας μουσική, που δεν περιλαμβάνεται πλέον στη σημερινή δισκογραφία"
Όπως επισημαίνει ότι οι νέοι μας και σήμερα "αγαπούν πολύ το νησιώτικο τραγούδι και το δείχνουν κάθε φορά στις διάφορες εκδηλώσεις που σηκώνονται και πρώτοι χορεύουν" και η Άννα με τον έμμετρο δικό της τρόπο τους αφήνει παρακαταθήκη.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε/ από τους νεαρούς μας/ να διατηρούνε ζωντανά/ τα τραγούδια και τους/Να μη χαθεί η σούστα μας/ ο συρτός και ο σιανός/ ο μπάλος, ο ροδίτικος/ και ο καλαματιανός/ Να τραγουδιέται πάντοτε/ τ όμορφο δυοσμαράκι μας/ καθώς η μπελαγιούλα μας/ και το μελαχρινάκι μας/θέλουμε τα τραγούδια μας/και εσείς να συνεχίσετε/ κι όπως εμείς τ αγαπήσαμε/ κι εσείς να τ αγαπήσετε.
Γιώργος Ζαχαριάδης
1 Σχόλια
kai i proti tragoudistria...ok mazi me tin kyriakou pelagia...telika toutes oi giagiades en oi kalyteres..elena..thessaloniki
ΑπάντησηΔιαγραφή